RAÚL GÓMEZ JATTIN: BIOGRAFIA, STYL, DZIEŁA, ZWROTY - BIOGRAFIE - 2025

Raúl del Cristo Gómez Jattin (1945-1997) był kolumbijskim pisarzem i poetą, który wyróżniał się także jako nauczyciel i aktor teatralny. Jego życie naznaczone było epizodami szaleństwa, które nie miały precyzyjnej diagnozy, a także zażywaniem narkotyków. Był kilkakrotnie internowany w sanatoriach i zamieszkał na ulicach.

Twórczość literacka Gómeza Jattina nie była obszerna, ale jego talent pisarski był niewątpliwy. Jego poezję charakteryzowała intensywność i głębia oraz posługiwanie się prostym i wyrazistym językiem. Tematy, które opracowała, dotyczyły miłości, seksu, natury i jej osobistych doświadczeń.

Raúl Gómez Jattin. Źródło: Raulgomezjattin.files.wordpress.com

Do najwybitniejszych publikacji autora należą: Ceretean Triptych, Amanecer en el Valle del Sinú, Del amor i Esplendor de la mariposa. Gómez Jattin zdobył uznanie opinii publicznej pomimo swojego krótkiego dorobku literackiego. Może gdyby w jego życiu nie było szaleństwa, jego talent przewyższyłby znacznie więcej.

Biografia

Narodziny i rodzina

Raúl urodził się 31 maja 1945 roku w Cartagena de Indias (Kolumbia) w kulturalnej rodzinie z klasy średniej. Jego ojciec nazywał się Joaquín Pablo Gómez Reynero, a jego matka odpowiedziała na imię Lola Jattin, która jest pochodzenia arabskiego. Swoje dzieciństwo spędził w mieście Cereté w Kordobie.

Studia

Pierwsze lata nauki w szkole Raúla odbywały się w miastach Cereté i Montería, gdzie mieszkał z rodzicami. W 1955 osiadł w mieście, w którym się urodził, gdzie uczęszczał do liceum i liceum w Colegio La Esperanza. Przeżył te lata pod ścisłym regulaminem i wychowaniem swojej babci i ciotek ze strony matki.

Gómez Jattin uzyskał tytuł licencjata w 1963 roku, ale nie od razu wstąpił na uniwersytet z powodu rodzinnych problemów finansowych. Udał się więc do Cereté i tam prowadził zajęcia z historii i geografii.

Universidad Externado de Colombia, gdzie Raúl Gómez brał udział w zajęciach prawniczych, ale potem zrezygnował. Źródło: Felipe Restrepo Acosta, źródło Wikimedia Commons

Rok później rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Externado de Colombia w Bogocie. Wkrótce porzucił karierę na rzecz nauki teatralnej.

Życie w stolicy Kolumbii

Osiem lat, które Gómez Jattin mieszkał w Bogocie, poświęcił studiowaniu i robieniu teatru. Był członkiem Grupy Teatrów Eksperymentalnych Externado i stale uczestniczył w inscenizacji. Niektóre zeznania zbiegają się w stwierdzeniu, że miał niezrównany talent do interpretacji.

Namiętny aktor miał okazję zaprezentować swoją pierwszą sztukę na festiwalu w Manizales w 1972 roku, ale nie wyszło mu to dobrze. Jego twórczość nie pasowała do ówczesnych komunistycznych idei, które odrzucała opinia publiczna. Po niepowodzeniu postanowił nie pisać więcej teatru i wrócił do Cereté.

Między stratą a szaleństwem

Będąc w Cereté, Gómez Jattin osiadł w posiadłości należącej do swoich rodziców i poświęcił się pisaniu poezji. Często podróżował do Bogoty, aby grać w sztukach. W grudniu 1976 r. Stracił ojca, co pogrążyło go w głębokim smutku. Wkrótce potem pojawiły się problemy psychologiczne.

Poeta miał etapy, w których był całkowicie przytomny, i inne, w których musiał być zamknięty w ośrodkach medycznych i poddawany lekom. Ci, którzy go znali, opisywali jego epizody psychiczne jako „szalone” i „przerażające”, ponieważ leczenie z nim było skomplikowane i nie do zniesienia. Mniej więcej w tym czasie zaczęli nazywać go „szalonym”.

Poświęcenie poezji

Gómez Jattin był świadomy swojego talentu, więc wykorzystał chwile zdrowego rozsądku, aby poświęcić się jego rozwijaniu. W 1981 roku wydał swoją pierwszą pracę, zatytułowaną Wiersze.

Cartagena de Indias, miejsce narodzin Raúla Gómeza Jattina. Źródło: Peruwikila, za Wikimedia Commons

Siedem lat później opublikował jedno ze swoich najważniejszych dzieł, które nazwał Tryptykiem Ceretano. W tej pracy pisał o swoich seksualnych doświadczeniach ze zwierzętami i innych doświadczeniach z dzieciństwa.

Ostatnie lata i śmierć

Pisarz przeżył ostatnie lata życia między zdrowiem psychicznym a szaleństwem. W tym czasie Gómez wyprodukował kilka dzieł literackich, w tym Portrety, Esplendor de la mariposa i Del amor.

Jego problemy ze zdrowiem psychicznym i zażywanie narkotyków doprowadziły go do życia na ulicy. Pisarz zmarł w końcu 22 maja 1997 roku w Cartagena de Indias, po potrąceniu przez samochód.

Styl

Styl literacki tego pisarza charakteryzował się jasnym i wyrazistym językiem. Jego poezja była gęsta, głęboka, a czasami empiryczna. Gómez Jattin wykazał się swobodą w poruszanych przez siebie tematach; pisał o seksie, miłości, przyjaźni, naturze i latach dzieciństwa.

Odtwarza

- Splendor of the Butterfly (1993).

- Księga szaleństwa (wydanie pośmiertne, 2000).

- Poeci, kochanie (wydanie pośmiertne, 2000).

Krótki opis niektórych jego prac

Tryptyk Ceretean

Książka została napisana kilka miesięcy przed jego śmiercią i jest jednym z najważniejszych dzieł poetyckich Raúla Gómeza Jattina. W rękopisie poeta przedstawił swoją wizję seksu i miłości poprzez wersety inspirowane jego romantycznymi związkami.

W tej pracy otwarcie wyraził swój homoseksualizm w Tryptyku z Ceretean, w ten sam sposób, w jaki mówił o swoim uzależnieniu od narkotyków i doświadczeniach seksualnych, jakie miał ze zwierzętami od dzieciństwa.

Dzieci czasu

To poetyckie dzieło Gómeza Jattina wyróżniało się treścią, autor odrzucił w nim swoje doświadczenia i zainspirował się dziełami literatury greckiej. Gómez używał kulturowego języka, a temat był bardziej intelektualny. Niektóre z postaci w jego wierszach to: Homer, Medea, Menkaure i Tezeusz.

Fragmenty niektórych jego wierszy

„Erotyczne wyimaginowane”

„W ogrodzie jest cicho

trwające popołudnie

marszu do ogłoszenia

wietrzny,

tak ulotny, że wydaje się styczeń.

Przenikany w nocy

w drzewach cytrynowych i akacjach.

Opal w oddali na czole nieba

ogród drży w środku.

… Nagle opada prawie niewidoczna mgła

i mrok pośród listowia

pieszcząc węzeł naszych ciał,

z tą samą powolną słodyczą

z którym ja, pół siły, pół strachu

Całuję twoją szyję i krystalicznie czarną brodę.

Jest ogród pachnący męskim potem,

do śliny głębokich pocałunków

którzy pragną wyzwolić strumień pożądania… ”.

„Prawie nieprzyzwoite”

„Jeśli chcesz usłyszeć, co mówię do siebie na poduszce,

rumieniec na twojej twarzy byłby nagrodą.

Są to słowa tak intymne, jak moje własne ciało

który cierpi z powodu twojej nieubłaganej pamięci.

Liczę, tak? Nie zemścisz się pewnego dnia?

Mówię sobie:

Powoli całowałbym te usta, aż staną się czerwone

aw twojej płci cud słabej ręki

w najbardziej nieoczekiwanym momencie

i jak przez przypadek

Dotyka go z zapałem, który inspiruje sacrum.

Nie jestem zły. Próbuję się zakochać

Staram się być szczery z tym, jaki jestem chory

i wejdź w przekleństwo swojego ciała… ”.

„Zmiana tożsamości”

„Pani świtu

z twoim dzieciństwem jak jaskółka

robić lato

otworzyłeś we mnie ścieżkę serca.

Gęsta miłość.

Jak odurzenie Stropharia,

przypominający morał z oknem na przyszłość.

Jak w wolne, suche popołudnie

czyli dla mnie popołudnie życia.

Jak rzeka błota w mojej dolinie

że zimą ciągnął martwe zwierzęta.

Jak perfidna rozkosz mojej babci

który cieszył się z bycia potworem.

Furia lat masowo.

Kroki śmierci.

Idzie bez szwanku.

Samotny na mój sposób

Mięso, które sobie zastępujesz ”.

„Mam dla Ciebie mojego dobrego przyjaciela”

„Mam dla ciebie mojego dobrego przyjaciela

serce mango od Sinú

pachnący

prawdziwy

miły i delikatny.

(Moja reszta to ból

ziemia niczyja

kamień

w mgnieniu oka

w czyjąś noc …).

I wskazówka

nie spotykaj mnie ”.

Zwroty

- „W twoich słowach zawarte jest poza miłością i jej marzenie”.

- „Jeśli chmury nie przewidują w swoich formach historii ludzi, jeśli kolory rzeki to projekty Boga Wód… Jeśli moi przyjaciele nie są legionem tajnych aniołów, co się ze mną stanie…”.

- „Co ten czasownik daje narodom. Tradycyjne relacje, pochodzące od człowieka pierwotnego i jego języka, były zasadniczo poetyckie; poezja jest myślą o swej pierwotnej istocie, jest samą myślą ”.

- "Uważam poezję za sztukę myśli, która obejmuje filozofię, jest najwyższą sztuką myślenia, jest myśleniem przeżywanym, transcendentnym i nieświadomym, co dodatkowo pogłębia jej trudność".

- „Żyjesz w tej książce, chociaż się ciebie boję, chociaż ledwie rozmawialiśmy, ale kocham cię tak bardzo, jak zawsze, tak bardzo, jak możesz sobie wyobrazić i jesteśmy daleko jak samotni i nad morzem”.

- „Jako namiętny poeta, jakim jestem, na którego cierpię, spójność wiersza jest moim transcendentalnym problemem”.

- „Dziękuję panu za uczynienie mnie słabym, szalonym, dziecinnym. Dziękuję za te więzienia, które mnie uwalniają ”.

- „Błyskawicznie rozjaśniając swój wygląd, nagle pojawia się zawroty głowy ognia i muzyki, w której znikasz. Oślepiasz moje oczy i pozostajesz w powietrzu ”.

- "Nie jestem zły, próbuję się w Tobie zakochać, szczerze mówiąc, jak chory jestem i wkraczam w klątwę twojego ciała jak rzeka, która boi się morza, ale zawsze w nim umiera."

- "Gdybyś chciał usłyszeć, co mówię do siebie na poduszce, rumieniec na twojej twarzy byłby nagrodą."

Bibliografia

1. Raúl Gómez Jattin. (2019). Hiszpania: Wikipedia. Odzyskane z: es.wikipedia.org.
2. Raúl Gómez Jattin. (S. f.). Kuba: Ecu Red. Odzyskane z: ecured.cu.
3. Buelvas, F. (2012). Raúl Gómez Jattin. (Nie dotyczy): Kien i Ke. Odzyskany z: kyenyke.com.
4. Raúl Gómez Jattin. (2013). Kolumbia: Triumf Arciniegas. Odzyskany z: eltriunfodearciniegas.blogspot.com.
5. Guzmán, R. (2013). Raúl Gómez Jattin, poeta z Sinú. Kolumbia: świat. Odzyskany z: elmundo.com.