GUSTAVO ADOLFO BÉCQUER: BIOGRAFIA, STYL I TWÓRCZOŚĆ - LITERATURA - 2025

Gustavo Adolfo Bécquer (1836-1870) był XIX-wiecznym hiszpańskim poetą należącym do nurtu literackiego romantyzmu. Chociaż miał rozległą pracę na polu poetyckim, celował także w przygotowywaniu artykułów do gazet, legend i scenariuszy do sztuk teatralnych.

Chociaż twórczość poetycka Bécquera została ujęta w ramach romantyzmu, pojawienie się w okresie kulminacji ruchu umieściło go także w postromantyce. Jego praca rozpoczęła się, gdy realizm zaczął stawiać pierwsze kroki. Jego styl był bardziej intymny, a zdolność ekspresji prostsza.

Gustavo Adolfo Becquer. Źródło: Valeriano Bécquer

Bécquer świetnie pisał prozę. Poeta ten otworzył XIX wiek nowoczesną liryką, a jednocześnie związał swoją twórczość i swoich czytelników z cechami poezji tradycyjnej.

Biografia

Gustavo Adolfo Claudio Domingo Bastidas urodził się 17 lutego 1836 roku w Sewilli w Hiszpanii. Był synem José Maríi Domíngueza Bécquera, który pracował jako malarz, i Joaquiny Bastidy. Był młodszym bratem przyszłego artysty i ilustratora Valeriano Domínguez Bécquer.

Lata dziecięce

Bécquer przyjął nazwisko od swoich przodków, którzy również byli malarzami. Zarówno on, jak i jego brat mieli talent do płótna. Gdy miał pięć lat, zmarł ojciec poety; sześć lat później zmarła jego matka. Rodzeństwo zostało pozostawione pod opieką ciotki Marii Bastidy.

Gustavo Adolfo rozpoczął studia w Royal College of Humanities w San Telmo (Sewilla) w wieku dziesięciu lat. To tam narodziła się jego przyjaźń z Narciso Campillo, który również został pisarzem. Po tym, jak królowa Elżbieta II nakazała zamknięcie instytucji, poeta zamieszkał ze swoją matką chrzestną Manuelą Monnehay Moreno.

To w domu jej matki chrzestnej zaczęła się jej pasja do czytania. Domowa biblioteka była jego rajem i medium rozrywkowym. W tym czasie korzystał również z zajęć z malarstwa; zrobił to z nauczycielem Antonio Cabralem i swoim wujem Manuelem Domínguezem.

Młodość Bécquer

Kiedy skończył osiemnaście lat, Bécquer postanowił udać się do Madrytu, aby zająć się literaturą. Kilka lat wcześniej publikował w Sewilli na tronie i La Nobleza de Madrid, a także w magazynach La Aurora i El Porvenir.

Pisarz nie radził sobie w stolicy Hiszpanii tak dobrze, jak się spodziewał. Przeszedł kilka kryzysów i przeżył pisanie pod pseudonimem Gustavo García. Wśród jego pierwszych dzieł znalazły się komedie La Novia i El Pantalón, La Venta Encantada, inspirowane Don Kichotem Miguela de Cervantesa.

Młodość poety była sczerniała od gruźlicy. Kiedy Bécquer miał dwadzieścia jeden lat, choroba zaczęła wykazywać pierwsze objawy. To spowodowało, że stracił pracę w Dyrekcji ds. Aktywów Narodowych. Nie przeszkodziło mu to jednak w rozpoczęciu nowego projektu w tym samym roku, był to 1857 rok.

Projekt polegał na badaniu chrześcijaństwa w sztuce hiszpańskiej, łącząc historię i architekturę. Chociaż jako malarz współpracował z bratem, ostatecznym efektem pracy był jeden tom. Zatytułował to Historia świątyń Hiszpanii.

Miłość poety

Chociaż początkowo zakochany Bécquer wpatrywał się w Josefinę Espín i zaczął się do niej zbliżać, to jej siostra skradła mu serce. Muzą poety była Julia Espín, śpiewaczka operowa.

Jednak miłość nie została odwzajemniona; miała inne plany, a pisarz nie był ich częścią ze względu na styl życia, który prowadził.

Kiedy spotkał piosenkarza, zainspirował się do napisania Rimas, Tu Pupila es Azul, od swoich pierwszych wersetów miłosnych. Badacze twierdzą, że po latach zakochał się w innej kobiecie, jednak niewiele o niej wiadomo. Prawda jest taka, że ​​w jego poezji były obecne kobiety.

Gustavo Adolfo poślubił Castę Esteban y Navarro; ślub odbył się 19 maja 1861 roku. Para miała troje dzieci: Gregorio, Jorge i Emilio. W tym czasie pracował jako redaktor w gazecie El Contemporáneo. Ponadto w pierwszych latach małżeństwa napisał kilka swoich dzieł.

Ogólne aspekty życia Bécquer

Gruźlica była częścią życia Bécquera. Dlatego w 1863 roku, kiedy miał kolejny nawrót choroby, zdecydował się przenieść do klasztoru Veruela w Saragossie, gdzie przebywał jego brat. Atmosfera miejsca sprzyjała złagodzeniu choroby. Poza tym był świetny do czerpania inspiracji z twojego pisania.

Poecie udało się wyleczyć z choroby i wraz z rodziną i bratem wyjechał do Sewilli. W swoim rodzinnym mieście dziennikarz i polityk Luís González Bravo załatwił mu pracę jako rejestrator opublikowanych powieści; więc osiadł w Madrycie. Pełnił tę funkcję od 1864 do 1867 roku.

W tym czasie pogłębiają się różnice między żoną Bécquera a jego bratem Valeriano. Jednocześnie była niewierna poecie; stąd poeta uważał, że Emilio, jego ostatni syn, nie był Gustavo Adolfo. Biorąc pod uwagę różne okoliczności swojego życia, spędził czas w Toledo.

Później, w 1870 r., Ponownie udał się do Madrytu, aby kierować magazynem ilustracji Madrid, utworzonym przez polityka i dziennikarza Eduardo Gasseta. W tym samym roku zmarł jego brat, co wywołało w Bécquer głęboki i długotrwały smutek; bo od śmierci rodziców stali się nierozłączni.

Śmierć

Pisarz zmarł w Madrycie 22 grudnia 1870 roku. Przyczyny jego śmierci są związane zarówno z gruźlicą, jak i niektórymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Grób Gustavo Adolfo Bécquer. Źródło: Gzzz, źródło Wikimedia Commons

Początkowo jego ciało zostało pochowane na cmentarzu La Sacramental de San Lorenzo y San José. Później jego szczątki przeniesiono do Sewilli. Od 1972 roku jego szczątki spoczywają w Panteonie Znakomitego Sevillanos, znajdującym się w kościele Zwiastowania.

Styl

Większość prac Gustavo Adolfo Bécquera została opublikowana po jego śmierci. Bliscy przyjaciele robili to, aby przedłużyć jego pamięć, a także pomóc żonie i dzieciom. Mówienie o stylu jego pracy jest odniesieniem do intymności, głębokiej zwrotki i szeptania słów do ucha.

Zwięzłość

Ten hiszpański poeta zawsze wolał pisać krótko. Odłożył na bok retorykę. Potrafił wzbudzić emocje kilkoma słowami. Jego dar rozbudzania wrażeń w czytelnikach pozostawiał interpretacje otwarte i zrodził tysiąc i jeden pomysłów.

Stosowanie wykrzykników

To właśnie wykrzykniki, pytania pytające i elipsy nadają rytm i melodię jego wersetom. Poza tym kolejność każdego słowa w jego poezji, ich składnia była wyjątkowa. W jego twórczości literackiej odnajdywano tajemnicę i emocjonalność.

Wolność w wierszu

Późno przybył do romantyzmu, być może pozwolił mu na swobodniejsze pisanie. Dominuje wiersz wolny i rym asonansowy. Od tych cech wynika rozwój nowej popularności poezji; nie wracając do rustykalności, ale raczej odzyskując zwyczaje.

W poezji Bécquera bardzo często spotyka się wersety hendekasylabowe z heptasyllabami, a także mieszankę dziesięciosylab i heksylab. Poza tym wiele swoich wierszy kończył krótkimi zdaniami, pozostawiając wrażenie niepełnego, nawet jeśli tak nie było.

Wpływy na styl poetycki

Istnieje kilka wpływów na styl poezji Gustavo Adolfo Bécquera. Dlatego kilku badaczy jego twórczości dzieli ją na trzy etapy.

Pierwsza była związana z hiszpańskim pisarzem Alberto Lista i innymi autorami, którzy zostali przeszkoleni w zakresie klasyki. Ten etap należał do jego dzieciństwa i wczesnej młodości.

W tej pierwszej części pisał o mitologii, kwiatach i boginiach; oprócz swojego wiersza Oda a la Muerte Alberto Lista, w wieku 12 lat. Drugi etap poświęcony był wojnom średniowiecza, a także wątkom heroicznym.

Wreszcie, już w dojrzałym stadium, poświęcił się pisaniu o tych aspektach swojego życia, które wywołały w nim smutek, gorycz i rozpacz. To sprawiło, że jego poezja stała się bardziej intymna i bliska, tworząc więzi głębokiego sentymentalizmu ze stałymi czytelnikami poety.

Odtwarza

Prace Gustavo A. Bécquera. Źródło: Instituto Cervantes, za Wikimedia Commons

Bécquer wyróżniał się wierszem i prozą. Nie na próżno pisał z doskonałymi legendami, artykułami prasowymi, teatrem i niezrównaną poezją. Jego Rymy to jedne z najważniejszych dzieł tego hiszpańskiego autora. Poniżej opisujemy jednak najwybitniejsze z jego repertuaru.

Rhymes

Ta praca Bécquera została opublikowana po jego śmierci przez jego dwóch dobrych przyjaciół Augusto Ferrána i Narciso Campillo. Jest to zbiór krótkich wierszy i przeważnie wolnych wersetów. Poeta zatytułowałby rękopis Księgę Wróbli.

Jego przyjaciele zebrali około 76 wierszy i niektóre legendy napisane prozą, aby pomóc rodzinie poety. Później dzieło miało być konsekrowane jako jedno z najwybitniejszych i najważniejszych w tamtych czasach. Głównymi tematami są miłość, zawód miłosny, poezja jako muza i samotność.

Wiersz XXI:

Co to jest poezja? Mówisz podczas gwoździ

w moim źrenicy twój niebieski uczeń.

Co to jest poezja? Mnie o to pytasz?

Jesteście poezją.

Wiersz XXIII:

„Aby spojrzeć, świat,

za uśmiech, niebo,

na pocałunek … nie wiem

dać ci buziaka! "

Rhyme LIII:

„Powrócą ciemne jaskółki

ich gniazda do zawieszenia na balkonie,

i znowu ze skrzydłem do kryształów

grając zadzwonią… ”.

Listy literackie do kobiety

Należą one do prozy hiszpańskiego autora. Listy zostały rozdane na cztery. Bécquer miał okazję opublikować je w gazecie El Contemporáneo w latach 1860–1861. Jest dialog z kobietą, w którym opisuje się poezję, miłość i uczucia.

Fragment:

„Kiedyś zapytałeś mnie: czym jest poezja?

Pamiętasz? Nie wiem, w jakim celu kilka chwil wcześniej mówiłem o mojej pasji do niej.

Co to jest poezja? Powiedziałeś mi; A ja, który nie jestem zbyt mocny w definicjach, odpowiedziałem z wahaniem: poezja jest… jest… i nie kończąc zdania bezskutecznie szukałem w pamięci terminu porównawczego, którego nie mogłem znaleźć… ”.

Z mojej komórki

Jest to zestaw listów, które Bécquer napisał na emeryturze w Saragossie po nawrocie choroby na gruźlicę. Te, podobnie jak Literackie listy do kobiety, zostały również opublikowane w El Contemporáneo. W sumie jest to dziewięć kart. Tematem były jego dzieciństwo, śmierć i duchy.

Fragment:

„Odkąd kiedy tak podróżujesz, wyobraźnia oderwana od materii ma miejsce, by biegać, latać i bawić się jak szalona kobieta tam, gdzie wydaje się to najlepsze, ciało opuszczone przez ducha, który jest tym, który wszystko zauważa, pozostaje niezrażone na swój sposób, był brutalny i wychudzony, jak skóra z oliwy… ”.

Góra dusz

To jedna z wielu legend pisarza; Znajdowała się w kolekcji Soria. W nim Bécquer opowiada historię tego, co stało się z Alonso, kiedy chciał zadowolić swoją kuzynkę Beatriz podczas nocy zmarłych. Składa się z trzech części, oprócz wprowadzenia i epilogu.

Akcja rozgrywa się na Monte de las Ánimas w Sorii. W miłości toczy się silna walka. Ujawniają się też opowieści ludowe, które wpisują się w uniwersalną osobliwość, a zarazem zdolność kobiet do uzyskiwania tego, czego chcą. Narrator jest wszechwiedzący i wszechwiedzący.

Fragment:

„Wybiła dwunasta. Beatriz usłyszała w snach wibracje dzwonów, powolne, głuche, bardzo smutne, i uchyliła oczy. Wydawało mu się, że słyszał, jak kilku z nich mówiło jego imię; ale daleko, daleko i przytłumionym i smutnym głosem. Słychać było wiatr… ”.

Wierzyć w Boga

Wiara w Boga to kolejna z legend hiszpańskiego autora, który opublikował ją również w El Contemporáneo. Historia opowiada historię hrabiego Teobaldo de Montagut, który jest nikczemną i makiaweliczną istotą.

Nie ma szacunku dla nikogo i wyśmiewa ludzkość i boskość. Podróż do nieba i piekła sprawia, że ​​widzi swoje błędy.

Pracę rozpoczyna napis na nagrobku Tybalta:

„Byłem prawdziwym Tybaltem z Montagut,

Baron z Fortcastell. Szlachetny lub łotr,

panie czy skrzynia, ty, kimkolwiek jesteś,

że zatrzymujesz się na chwilę na skraju mojego grobu,

wierzcie w Boga, tak jak wierzyłem, i módlcie się za mnie ”.

Pocałunek

Ta legenda Gustavo Adolfo Bécquera ujrzała światło dzienne 27 lipca 1863 roku w magazynie La América. Historia rozgrywa się w mieście Toledo i wiąże się z przybyciem niektórych francuskich żołnierzy, którzy nie znajdując miejsca na nocleg, udali się do starego, opuszczonego kościoła.

To w tym kościele rozgrywa się historia, która nadaje nazwę legendzie. Chodzi o to, że jeden z żołnierzy powiedział swoim przyjaciołom, że był z piękną kobietą, ale ona była posągiem; przyjaciele śmieją się z niego.

Następnie wszyscy idą do świątyni, aby napić się i zdają sobie sprawę, że są tam dwa grobowce. Odtąd historia staje się przerażająca.

Fragment:

„–Mam przyjemność przedstawić wam Panią moich myśli. Myślę, że zgodzisz się ze mną, że nie przesadziłem z jego pięknem.

Funkcjonariusze odwrócili oczy w kierunku wskazanym przez ich przyjaciela, a okrzyk zdumienia mimowolnie wyrwał się ze wszystkich ust.

Na dnie grobowego łuku pokrytego czarnym marmurem, klęcząc przed klęcznikiem, z rękami złożonymi i twarzą zwróconą w stronę ołtarza, ujrzeli w efekcie wizerunek kobiety tak pięknej, że żadna inna jak ona nigdy nie wyszła jej z rąk. rzeźbiarza, nawet pragnienie nie mogło go ująć w najpiękniejszej fantazji… ”.

Róża pasji

Tym razem jest to krótka legenda, w której pisarz rozwinął jako główny temat zakazaną miłość między dwojgiem młodych ludzi różnych wyznań, jednym chrześcijaninem, a drugim Żydem. Drugim argumentem jest zemsta, którą ojciec dziewczynki wprowadza w życie.

Róża Męki zawiera wprowadzenie i cztery rozdziały. W prologu ujawnia się nienawiść, jaką Żyd Daniel czuje do chrześcijan. W rozdziałach rozwija się idylla miłości, a ostatecznie śmierć następuje z powodu zakazu miłości.

Fragment:

„Pewnego letniego popołudnia, w ogrodzie w Toledo, bardzo dobra i bardzo ładna dziewczyna opowiedziała mi tę niezwykłą historię.

Wyjaśniając mi tajemnicę jego szczególnego kształtu, całował liście i słupki, które wyciągał jeden po drugim z kwiatu, od którego pochodzi ta legenda… ”.

Kreacja

Stworzenie to więcej niż legenda, to opowieść, która z humorem opowiada o stworzeniu świata. Po raz pierwszy został opublikowany 6 czerwca 1861 roku w gazecie El Contemporáneo.

Zgodnie z historią wydarzenia mają miejsce przed stworzeniem świata; zgodnie z hinduską tradycją, z której inspirował się Bécquer.

Inne prace

Oto lista innych dzieł pisarza:

Aby uzupełnić legendy: La Ajorca de Oro (1861), Los Ojos Verdes (1861), El Rayo de Luna (1862), El Miserere (1862), El Cristo de la Calavera (1862), La Corza Blanca (1863), The Return of the Combat (1858), The Sale of the Cats (1862), A Heavy Lance (1864), The Dry Leaves (1865), History of a Butterfly and a Spider, Forbidden Loves i King Albert.

W teatrze: La Cruz del Valle, Zaczarowana wyprzedaż, Panna młoda i spodnie, Rozpraszanie i Takie dla których.

Bécquer, dziennikarz

Chociaż jako dziennikarz Bécquer nie został dostatecznie zbadany, nie umniejsza to różnych prac dziennikarskich, które wykonał, a także pisania artykułów dla niektórych mediów drukowanych swoich czasów. Do najbardziej znanych należą:

Śpiewający świerszcz, Karnawał, Dziewczyna, Samotność, Ridiculez, Mistrz Herold, Perły, Modna kobieta, Lenistwo i przypadek ablacji.

Poniżej znajduje się fragment El Carnaval:

„Minął czas karnawału. Karnawał zdaje się parodiować we współczesnym świecie zwyczaj, który w starożytnym świecie pozwalał niewolnikom w określone dni roku bawić się w panów i zabierać ze sobą wszelkiego rodzaju wolności, a nawet licencje … Polityka i miłość pożyczyły ich kostiumy Arlekin i radosny dźwięk dzwonków berła błazna utkały fabułę jego krwawej lub sentymentalnej powieści… ”.

Poezja i proza ​​Gustavo Adolfo Bécquera to jedne z najbardziej płodnych pisarzy hiszpańskich. Mimo że jego arcydzieło Rimas zostało opublikowane po jego śmierci, autor był w stanie zebrać miody z niektórych dzieł za życia. Starał się osiągnąć szczebel w literaturze hiszpańskiej.

Bibliografia

1. Gustavo Adolfo Becquer. (2018). Hiszpania: Wikipedia. Odzyskane z: wikipedia.org
2. Rubio, J. (2018). Gustavo Adolfo Becquer. Hiszpania: Miguel de Cervantes Virtual Library. Odzyskany z: cervantesvirtual.com
3. Tamaro, E. (2004–2018). Gustavo Adolfo Becquer. (Nie dotyczy): Biografie i życie: Encyklopedia internetowa. Odzyskane z: biografiasyvidas.com
4. Bécquer Gustavo Adolfo. (2018). (Nie dotyczy): Escritores.org. Odzyskany z: writers.org
5. Gustavo Adolfo Becquer. (2018). Kuba: Ecu Red. Odzyskane z: ecured.cu.