5 FAZ ŻAŁOBY: MODEL KÜBLER ROSS - ARTE - 2025

Do fazy żalu wyjaśnione w modelu Kübler Ross zaprzeczenie, gniew, negocjacje, depresja i akceptacja. Kiedy umiera ukochana osoba lub przeżywamy stratę, ludzie reagują w określony sposób.

Zwykle doświadczamy uczucia smutku, przygnębienia i rozwijamy to, co nazywa się żalem. Z psychologicznego punktu widzenia żałoba to niezwykle delikatny i trudny do opanowania czas, dlatego bardzo ważne jest, aby znać charakterystykę tej sytuacji, której każdy z nas doświadcza w pewnym momencie życia.

Co to jest żal?

Podczas przeżywania smutku często doświadcza się zamieszania i wątpliwości, czy różne pojawiające się uczucia są normalne, czy nie.

Po znaczącej stracie doświadczamy tak zwanego żalu, czyli skomplikowanej sytuacji, w której doświadczamy szeregu uczuć ściśle związanych z osobą, którą właśnie straciliśmy.

Wrażenia, których doświadczamy podczas pojedynku, mogą być bardzo intensywne i często mogą być niebezpieczne, ponieważ zazwyczaj nie jest łatwo odpowiednio je pokonać.

Podobieństwa do depresji

Kiedy tracimy ukochaną osobę, możemy doświadczyć objawów bardzo podobnych do tych, które występują w depresji lub innych zaburzeniach psychicznych.

Dodatkowo, pomimo tego, że żałoba jest zwykle związana ze śmiercią bliskich, należy mieć na uwadze, że procesu tego można doświadczyć w każdej sytuacji zagubienia i nie zawsze musi się on wiązać ze śmiercią kogoś.

Reakcja na stratę

Żal odnosi się do naturalnej reakcji ludzi na utratę ważnej istoty, przedmiotu lub wydarzenia. Podobnie odnosi się do emocjonalnej i behawioralnej reakcji, której doświadcza osoba, gdy traci znaczącą więź emocjonalną.

Nawet w mniej konkretnych sytuacjach, takich jak abstrakcja pojęć, takich jak wolność, ideały lub obecne zmiany, takie jak przeprowadzka do innego miasta lub zmiana stylu życia, można również doświadczyć procesów żałoby.

Zatem pojęcie żalu obejmuje psychologiczne, fizyczne i społeczne elementy, które wyrażają się poprzez emocjonalne reakcje cierpienia, smutku lub żalu.

Warto też zwrócić uwagę na normalność tego procesu, to znaczy przeżywanie reakcji żalu w sytuacjach takich jak te, które przed chwilą omawialiśmy, jest uważane za sytuację całkowicie normalną i nigdzie nie jest uważane za zaburzenie psychiczne.

Od czego zależy pojedynek?

Nie każda śmierć automatycznie pociąga za sobą początek żałoby, ponieważ wymaga to, aby osoba, która jest przedmiotem straty, miała szczególne znaczenie i znaczenie. Istotą żalu jest uczucie lub przywiązanie, a także poczucie straty.

Intensywność procesu żałoby nie zależy również od charakteru utraconego przedmiotu, ale od przypisywanej mu wartości.

Fazy ​​żałoby i ich charakterystyka

Czas trwania normalnego żalu jest dziś uważany za dość nieprzewidywalny, ponieważ okres ten może się znacznie różnić u każdej osoby. Wiedza o zakończeniu procesu żałoby jest często skomplikowana, ponieważ nie ma okresów, które mogłyby to dokładnie określić.

Dlatego tym, co jest naprawdę istotne w analizie procesu żałoby, są różne jego etapy.

W tym sensie fazy żałoby postulowane w modelu Küblera Rossa są szczególnie ważne, ponieważ pozwalają nam zbadać różne sytuacje, których doświadcza dana osoba w procesie żałoby.

Pięć faz pojedynku to:

Pierwszy etap: zaprzeczenie

Źródło: https://pixabay.com/

Pierwszą reakcją na sytuacje takie jak informacja, że ​​ukochana osoba umarła lub ma śmiertelną chorobę, jest zaprzeczenie rzeczywistości wydarzeń. To samo może się zdarzyć w innych sytuacjach, takich jak przerwy w miłości, w których na początku dominującą reakcją emocjonalną jest zaprzeczenie faktom.

To zaprzeczenie, którego doświadcza się na wczesnych etapach procesu żałoby, polega na świadomym lub nieświadomym odrzuceniu faktów lub rzeczywistości sytuacji.

Z psychologii ta pierwsza reakcja jest rozumiana jako obrona, która stara się złagodzić szok lub dyskomfort wywołany przez rzeczywistość w momencie, gdy umysł nie jest gotowy na jej przyjęcie.

Ta pierwsza odpowiedź trwa przez ograniczony czas, w którym nie czujemy się sparaliżowani, odczuwamy niedowierzanie i potwierdzamy takie rzeczy, jak „to nie może mi się przydarzyć”.

Należy zauważyć, że zaprzeczanie jest bardzo ważnym etapem w procesie żałoby, ponieważ pozwala nam uchronić się przed pierwszym uderzeniem i zyskać trochę czasu na stopniowe zaakceptowanie rzeczywistości.

Z drugiej strony należy mieć świadomość, że pomimo przydatności tego pierwszego etapu, jeśli faza zaprzeczenia trwa przez długi czas, może być szkodliwa, ponieważ uniemożliwia osobie zaakceptowanie rzeczy takimi, jakimi są i zmierzenie się z rzeczywistością.

Drugi etap: złość

Źródło: https://pixabay.com/

Kiedy zaczynasz akceptować rzeczywistość tego, co się stało, pojawia się uczucie bólu. W pierwszej chwili pojawia się ból, a najbardziej widocznymi odczuciami są gniew, złość lub wściekłość.

Chociaż te uczucia mogą być obecne w całym procesie żałoby, to na tym drugim etapie manifestują się z większą intensywnością.

Złość może być skierowana na zmarłego, na nas samych lub na inne osoby, przedmioty, zdarzenia, sytuacje itp. Często odczuwamy urazę w stosunku do osób, które opuściły nas w sytuacji, w której króluje ból i dyskomfort.

W rzeczywistości tę pierwszą reakcję można uznać za samolubny proces, w którym osoba doświadcza uczucia złości z powodu momentu dyskomfortu, który musi przeżyć.

Jednak złość jest normalnym objawem procesu żałoby. Kübler Ross komentuje, jak w tej chwili ważne jest, aby rodzina i przyjaciele osoby pogrążonej w żałobie umożliwili jej swobodne wyrażanie gniewu bez osądzania lub tłumienia swoich uczuć.

Gniew jest tymczasową odpowiedzią w procesach żałoby i niezbędną do zniesienia bólu. Podobnie, użycie metod wyrażania się, takich jak napisanie listu do zmarłej osoby lub nawiązanie z nią wyimaginowanego dialogu, może pomóc w ukierunkowaniu tych emocji.

Trzecia faza: negocjacje

Ta trzecia faza składa się z ostatniego wysiłku, jaki osoba podejmuje, aby złagodzić dyskomfort psychiczny, który powoduje strata. Zwykle jest to bardzo krótka faza, w której osoba próbuje rozwiązać ból, którego doświadcza, aby uniknąć pojawienia się odczuć depresyjnych.

W tajemnicy żałobnik stara się zawrzeć układ z Bogiem lub inną wyższą siłą, aby sprowadzić z powrotem jego zmarłą ukochaną osobę w zamian za zreformowany styl życia.

Negocjacje są rozumiane jako mechanizm obronny, który łagodzi ból rzeczywistości, ale zwykle nie oferuje trwałego rozwiązania w czasie i może prowadzić do eksperymentowania z innymi uczuciami, takimi jak wyrzuty sumienia lub poczucie winy.

Podczas tej trzeciej fazy ważne jest, aby dana osoba łączyła się z innymi osobami i czynnościami obecnymi oraz wykonywała mniej lub bardziej czynności zapewniające stabilność emocjonalną.

Czwarta faza: depresja

Źródło: https://pixabay.com/

Fazę tę można interpretować jako moment, w którym zagubienie spowodowane bólem znika, a osoba zaczyna rozumieć pewność straty. Osoba jest smutna i przygnębiona oraz doświadcza uczuć, takich jak strach lub niepewność co do przyszłości swojego życia.

W tej fazie depresji może wzrosnąć obawa o wydarzenia, które wcześniej były mniej lub bardziej niezauważane, a czerpanie przyjemności z normalnie wykonywanych czynności jest zwykle bardzo trudne.

Ból na tym czwartym etapie jest bardzo intensywny i doświadcza się uczucia pustki i wyczerpania. Osoba może być niecierpliwa z powodu ciągłego odczuwania cierpienia i może być bardziej drażliwa lub podatna niż zwykle.

Musisz bardzo uważać na ten czwarty etap, ponieważ z łatwością można go pomylić z epizodem depresyjnym.

Jednak pomimo tego, że osoba może czuć, że ból, który odczuwa, będzie trwał wiecznie, w normalnych pojedynkach uczucia te nie stają się chroniczne i pomimo tego, że ich czas trwania może być zmienny, ta reakcja emocjonalna pojawia się w ograniczonym okresie. czasu.

Ta faza żalu jest najważniejsza, jeśli chodzi o odniesienie żalu do zaburzeń depresyjnych, ponieważ jeśli faza depresyjna nie zostanie przezwyciężona, depresja może się rozwinąć.

Faza piąta: akceptacja

Źródło: https://pixabay.com/

Pojawienie się tej ostatniej fazy świadczy o tym, że proces żałoby był normalny, a nie patologiczny i że dobiegł końca. Po fazie depresyjnej człowiek godzi się ze stratą i daje sobie możliwość życia pomimo braku siebie lub zagubionej sytuacji.

W ten sposób osoba pogrążona w żałobie akceptuje sytuację poprzez przeżywanie depresji. Fakt ten pokazuje, że faza depresyjna ma ogromne znaczenie w procesach żałoby, ponieważ uczucia, których doświadczamy na tym etapie, choć są bardzo dokuczliwe, są głównym elementem, który pozwala nam zaakceptować stratę.

Z drugiej strony należy wyjaśnić, że ta faza nie oznacza, że ​​dana osoba zgadza się ze stratą, ale raczej, że zgadza się kontynuować swoje życie pomimo sytuacji, w której musiał żyć.

Osoba uczy się żyć ze stratą, rozwija się na poziomie osobistym dzięki znajomości odczuć, których doświadcza i dostosowuje się do nowej sytuacji.

Możliwe konsekwencje

Należy zauważyć, że procesy żałoby to skomplikowane sytuacje, w których właściwe dostosowanie się zwykle nie jest łatwe. Jeśli w tych momentach nie zostanie osiągnięta optymalna adaptacja, pojedynek może doprowadzić do znaczącej zmiany psychologicznej.

W związku z tym wiele badań wykazało, że 16% osób, które straciły krewnego, zapada na depresję w ciągu następnego roku. Ponadto liczby te mogą wzrosnąć do 85% w populacji powyżej 60 roku życia, więc związek między żalem a depresją może być bardzo bliski.

Ogólnie rzecz biorąc, leczenie psychologiczne i psychiatryczne jest odradzane w normalnych procesach żałoby, ale są one niezbędne w patologicznym żałobie, a zwłaszcza gdy żałoba zamienia się w depresję.

Z tego powodu bardzo ważne jest, aby dobrze znać cechy i etapy normalnego żalu, ponieważ pozwala nam to rozpoznać, którzy ludzie prowadzą odpowiedni proces, a którzy mogą mieć patologiczne funkcjonowanie.

Bibliografia

1. Bowlby J. Strata afektywna. Smutek i depresja. Barcelona: Paidós; 1990]
2. Gómez-Sancho M. Utrata ukochanej osoby, żałoba i żałoba. Madryt: Arán Ediciones, 2004. 3.
3. Kübler-Ross, E.: „Koło życia”. Ed. B. Pocket Library. 2000
4. O'Connor N. Let Them Go With Love: Accepting Grief. Meksyk: Trillas, 2007.
5. Pérez Trenado, M. „Jak radzić sobie z procesem żałoby”, w „Strategiach kompleksowej opieki w życiu terminalnym”. SOV.PAL. 1,999