WŁÓKNA SIATKOWE: CHARAKTERYSTYKA, FUNKCJE, PRZYKŁADY - BIOLOGIA - 2025

Te włókna siatkowe są cienkie pasma tkanki łącznej, które tworzą sieć wspierającą tkankę wielu narządów. Nazwa włókna siatkowego wynika z jego organizacji w układzie podobnym do siatki lub sieci.

Włókna siatkowate wraz z włóknami kolagenowymi i elastycznymi tworzą macierz zewnątrzkomórkową. Ta macierz to skomplikowana i złożona sieć strukturalna, która otacza i wspiera komórki w tkance łącznej.

Źródło: Rollroboter

Fibroblasty to główne komórki tkanki łącznej. Odpowiadają za syntezę włókien siateczkowych, kolagenowych i elastycznych oraz węglowodanów.

cechy

Włókna siateczkowe są syntetyzowane przez fibroblasty zwane komórkami siatkowatymi. Zbudowane są z kolagenu typu III.

Są cienkie, o średnicy poniżej 2 µm. Wykazują okresowość z pasmami wzoru D, podobnymi do włókien kolagenowych, chociaż diametralnie cieńsze i bardziej jednolite. Tworzą sieć poprzez rozgałęzianie się i zespolenie z innymi włóknami siatkowymi.

Za pomocą mikroskopu świetlnego nie można uwidocznić włókien siatkowatych, gdy do barwienia tkanek stosuje się hematoksylinę i eozynę. Są specjalnie barwione, uzyskując czarne zabarwienie poprzez impregnację srebrem. To odróżnia je od włókien kolagenowych typu I, które nabierają brązowego koloru.

Obecność węglowodanów we włóknach siatkowatych zapewnia im wysokie powinowactwo do srebra. Z tego powodu mówi się, że włókna siatkowe to argentofílicas.

Rozkład włókien siatkowatych jest raczej ograniczony. Występują w podstawie tkanki nabłonkowej, na powierzchni komórek tłuszczowych, mięśniowych, komórkach Schwanna, śródbłonku sinusoidalnym wątroby i tkance limfatycznej. Występowanie włókien siatkowatych jest wskaźnikiem dojrzałości tkanki.

cechy

Włókna siatkowate różnią się budową, organizacją i funkcją od włókien kolagenowych. Oba rodzaje błonnika tworzą rozległą i ciągłą sieć włókienek kolagenowych.

Pod blaszką podstawną włókna siatkowate tworzą delikatną sieć cienkich włókienek. Poszczególne włókienka są mocno przytwierdzone do blaszki podstawnej, tworząc charakterystyczną jednostkę strukturalną, która rozgranicza i wspiera komponenty komórkowe różnych tkanek i narządów.

W węzłach chłonnych znajduje się szkielet strukturalny utworzony przez siateczkową sieć składającą się z elastyny ​​i włókien siatkowatych. Szkielet ten wspiera naczynia limfatyczne i zatoki w tkankach. Organizacja włókien siatkowatych zapewnia przestrzeń dla ruchu cząsteczek w płynie zewnątrzkomórkowym.

Włókna siatkowate są widoczne na początkowych etapach gojenia się tkanki, gdzie reprezentują mechanizm wczesnego rozszerzania macierzy zewnątrzkomórkowej, która jest nowo syntetyzowana.

Kolagen typu III włókien siatkowatych odgrywa rolę w rozciągliwości tkanki embrionalnej, w której są widoczne. Podczas rozwoju embrionalnego włókna siatkowate zastępowane są przez włókna kolagenowe typu I, które są silniejsze.

Przykłady

Włókna siatkowate w węzłach chłonnych

Węzły chłonne są wtórnymi narządami limfatycznymi o wysoce zorganizowanej i podzielonej na sekcje strukturze.

Węzły chłonne zapewniają: 1) system „autostrad” ułatwiających migrację limfocytów; 2) środowisko sprzyjające interakcjom między różnymi typami komórek układu odpornościowego; 3) system wysyłania mediatorów do krytycznych stron.

Funkcje te zależą od sieci komórek siatkowatych, która składa się z włókien siatkowatych związanych z macierzą zewnątrzkomórkową i komórkami siatkowatymi. Błony tych komórek tworzą otoczkę, pośrodku której znajdują się włókna kolagenowe, gdzie tworzą macierz zewnątrzkomórkową.

Włókna są tkane w całym węźle chłonnym. Wiele z tych włókien przechodzi przez zatokę guzka, przechodzi przez powierzchowną korę między pęcherzykami i wnika w gęstą sieć głębokiej kory.

Sieć komórkowa siateczkowa jest ważna dla odpowiedzi immunologicznej. Drobne cząsteczki, pochodzące z otaczającej tkanki lub z patogenów, takich jak fragmenty białek, mogą być rozprowadzane przez włókna siatkowate.

Niektóre infekcje wirusowe uszkadzają siateczkową sieć komórek. Na przykład toksyna błonicy niszczy komórki siateczkowate. Węzły chłonne tolerują utratę nawet połowy swoich komórek siatkowatych.

Włókna siatkowate w trzustce

Sieć włókien siatkowatych trzustki tworzy przedział śródmiąższowy, przez który przechodzą naczynia włosowate. Całkowicie zajmuje przestrzeń między składnikami miąższu gruczołu. To pokazuje, że ten przedział śródmiąższowy służy do przechodzenia płynu z naczyń włosowatych.

Wysepki Langerhansa trzustki otoczone są torebką włókien siatkowatych, której zadaniem jest utrzymanie komórek jako jednostki funkcjonalnej.

W wysepce włókna siatkowate znajdują się wokół naczyń włosowatych i tworzą trójwymiarową powłokę. Cienka warstwa włókien siatkowatych oddziela wysepki od zewnątrzwydzielniczej tkanki trzustki.

Włókna siatkowate w miejscach hematopoezy

Podczas tworzenia się zarodka hematopoeza zachodzi w różnych miejscach ciała, w tym w wątrobie, śledzionie, węzłach chłonnych i szpiku kostnym. Po urodzeniu hematopoeza zachodzi wyłącznie w szpiku kostnym.

W szpiku kostnym występuje luźna organizacja cienkich włókien siatkowatych, które tworzą skomplikowaną sieć tkanki łącznej. W wieku dorosłym szpik kostny jest ograniczony do kości czaszki, mostka, żeber, kręgów i kości miednicy.

W tych kościach zrąb tkanki łącznej składa się z komórek siatkowatych i włókien siatkowatych, które tworzą delikatną siateczkę, która otacza wyspy komórek krwiotwórczych i zapewnia wsparcie dla szpiku kostnego.

Zespół Ehlersa-Danlosa typu IV

Zespół Ehlera-Danlosa typu IV jest wynikiem błędu w transkrypcji DNA lub w translacji informacyjnego RNA kodującego kolagen typu III, który jest głównym składnikiem włókien siatkowatych.

Objawy to cienka, półprzezroczysta i delikatna skóra, która łatwo ulega zranieniu i jest nienormalnie elastyczna. Pacjenci mogą zgłaszać się z pękniętym jelitem i dużymi tętnicami, w których włókna siatkowate otaczają komórki mięśni gładkich.

Bibliografia

1. Eroschenko, wiceprezes 2017. Atlas histologii z korelacjami funkcjonalnymi. Wolters Kluwer, Baltimore.
2. Gartner, LP, Hiatt, JL, Strum, JM Cell biology and histology. Lippincott Williams & Wilkins, Baltimore.
3. Gretz, JE, Kaldiian, EP, Anderson, AO, Shawl, S. 1996. Wyrafinowane strategie napotkania informacji w węźle chłonnym. Sieć siatkowa jako kanał rozpuszczalnej informacji i autostrada dla ruchu komórkowego. Journal of Immunology, 157, 495-499.
4. Mescher, AL 2016. Podstawowe histologia Junqueiry: tekst i atlas. McGraw-Hill, Nowy Jork.
5. Ohtani, O. 1987. Trójwymiarowa organizacja włókien tkanki łącznej ludzkiej trzustki: skaningowe badanie mikroskopowe elektronowe tkanek traktowanych NaOH. Arch. Histol. Jap., 50, 557–566.
6. Ross, MH, Pawlina, W. 2016. Histology: a text and atlas, with a skorelowana biologia komórkowa i molekularna. Wolters Kluwer, Filadelfia.
7. Soekarjo, K., Textor, J. i de Boer, RJ 2019. Lokalne przywiązanie wyjaśnia małe, podobne do świata właściwości fibroblastycznych sieci komórkowych w węzłach chłonnych. Journal of Immunology. DOI: http://www.jimmunol.org/content/early/2019/04/16/jimmunol.1801016.
8. Textor, J., Mandl, JN, de Boer, RJ 2016. Siatkowa sieć komórkowa: solidny szkielet odpowiedzi immunologicznej. PLoS Biol 14 (10): e2000827.
9. Ushiki, T. 2002. Włókna kolagenowe, siatkowate i elastyczne. Kompleksowe nierozstrzyganie z morfologicznego punktu widzenia. Arch. Histol. Cytol., 65, 109–126.
10. Vasudeva, N., Mishra, S. 2014. Indebir Singh's texbook of human histology. Jaypee, New Deli.