- Rodzaje i przykłady
- Gentilic przymiotnik z dużymi przyrostkami
- Gentilices z przyrostkami okazjonalnego użytku
- Przypadki specjalne
- Alternatywne nazwy
- Inne nazwy niezwiązane z topografią
- Bibliografia
Przymiotnik gentilicio w najszerszym użytkowania, oznacza związek z miejscem, które może być miasto, region, kraj, dzielnica, miasto lub jakiekolwiek miejsce geograficzne lub podmiot polityczny. Mogą jednak również oznaczać pochodzenie zwierząt i rzeczy. Nawet pojęcie można rozszerzyć na terminy abstrakcyjne. Na przykład kryzys hiszpański, problemy Rosji czy wybory w Gwatemali.
Z drugiej strony przymiotnik gentilicio jest używany w odroczeniu. Oznacza to, że jest napisane po rzeczowniku, który modyfikujesz. Ogólnie rzecz biorąc, aby go utworzyć, do nazw geograficznych dodaje się przyrostki. Najczęściej używanymi przyrostkami są: ano / ana, ense, eño / eña, ese / esa, í, iano / iana.

Istnieją jednak inne, które mogą się czasami pojawić: aco / aca, ata, echo / eca, ego / ega, eno / ena, eo / ea, ero / era, eta, ín / ina, ino / ina, ita, o / a, ol / wave i jeden / jeden.
Teraz wszyscy gentilices mogą działać jako przymiotniki lub rzeczowniki. W ten sposób można znaleźć takie zwroty, jak osoba amerykańska lub po prostu Amerykanin. W tym drugim przypadku występuje rzeczownik przymiotnika. Można zatem powiedzieć, że gentilicio zachowuje się bliżej przymiotników.
Jeśli chodzi o ich główne funkcje, pojawiają się one na pozycjach atrybutywnych i predykatywnych. W pierwszym przypadku pojawiają się po czasownikach kopulacyjnych ser lub pojawiają się (jest norweski lub wydaje się norweski).
Przymiotnik gentilicio nie może występować po czasowniku kopulacyjnym estar (* To jest norweski). Drugi przypadek jest bardziej powszechny (sprzedawali wszystkie polskie kiełbasy) i jego funkcja jest specyficzna.
Rodzaje i przykłady
Gentilic przymiotnik z dużymi przyrostkami
Ta grupa obejmuje gentilices z najczęściej występującymi przyrostkami. Wśród nich możemy wymienić:
- ano / ana (peruwiański / peruwiański, dominikański / dominikański, bogota / bogota, neapolitański / neapolitański, wenezuelski / wenezuelski, meksykański / meksykański)
- Ense (River Plate, Kostarykańska, Kanadyjska)
- eño / eña ( hondurański / honduraski, angolski / angolski, salwadorski / salwadorski)
- es / esa (duński / duński, francuski / francuski, portugalski / portugalski)
- iano / iana (włoski / włoski, asturyjski / asturyjski)
Gentilices z przyrostkami okazjonalnego użytku
Pogrupowane są tutaj przymiotniki gojskie, których przyrostki pojawiają się sporadycznie. Obejmują one:
- abro (kantabryjski z Kantabrii, Hiszpania)
- aco / aca (austriacki / austriacki, polski / polski, słowacki / słowacki)
- Malgaski ból (mieszkańcy wyspy Madagaskar)
- czosnek (kasajo, pochodzący z Kazachstanu)
- alo (galijski)
- ando (Benicarlando de Benicarló, Hiszpania)
- ata (chorwacki, kenijski, serbsko-chorwacki)
- ego / ega (galicyjski / galicyjski, norweski / norweski, Manchego / Manchega)
- eno / ena (chilijski / chilijski, słoweński / słoweński)
- eo / ea (Erytrei / Erytrei, europejscy / europejscy)
- ero / era (barranquillero / barranquillera, cartagenero / cartagenera santiaguero / santiagera)
- eta (Lizbona)
- ín / ina (mallorquin / mallorquina, menorquin / menorquina)
- ino / ina (argentyński / argentyński, filipiński / filipiński, algierski / algierski)
- io (ormiański, bośniacki, egipski, indyjski, indonezyjski, libijski, syryjski)
- ita (izraelski, moskiewski, wietnamski)
- on (bretoński, łotewski, macedoński, nippoński, krzyżacki)
- ope (etiopski)
- ol / ola (hiszpański / hiszpański, mongolski / mongolski)
- ota (cypriot, cairota, epirota, biarrota, rodiota, tokiota)
- ú (bantu, hinduizm, mandżurski, papuaski, zuluski)
- ucho (maracucho, gaucho)
- uz (andaluzyjski)
Przypadki specjalne
Nie ma ogólnej zasady używania przyrostków w tworzeniu gentilices. Nie zawsze można je przewidzieć na podstawie toponimu (nazwy przypisanej miejscu). W ten sposób istnieją szczególne przypadki nazw.
Na przykład istnieje przypadek populacji o podobnej toponimii, ale o różnych nazwach. Mieszkańcy Cuenca w Ekwadorze znani są jako Cuencanos. Podczas gdy te z Cuenca w Hiszpanii nazywane są Cuenca.
W innych przypadkach nazwy nie mają żadnego związku z rdzeniem nazw miejsc, z których się wywodzą. Jak w przypadku następujących miast:
- Aguas Calientes Mexico (woda ciepła)
- Alcalá de Henares, Madryt-Hiszpania (complutense, alcaino / na)
- Antequera, Malaga-Hiszpania (anticarian)
- Aragon, Hiszpania (ręka)
- Badajoz, Hiszpania (Badajoz)
- Buenos Aires, Argentyna (porteño / a)
- Cabra, Córdoba-Hiszpania (Egabrense)
- Calatayud, Saragossa-Hiszpania (bilbilitan / na)
- Ciudad Rodrigo, Salamanca-Hiszpania (Mirobriguense)
- Estremadura, Hiszpania (castúo / úa)
- Fuerteventura, Hiszpania (majorero / ra)
- Huelva, Hiszpania (Huelva)
- Jerozolima (Hierosolimitan / na)
- Matka Boża, Peru (matka)
- Quindio, Armenia (whichbro)
- Rio de Janeiro, Brazylia (Rio de Janeiro)
- Ronda, Malaga-Hiszpania (Arundense)
- Santa Cruz de Tenerife, Hiszpania (chicharrero / ra)
Niektóre przyrostki mają specjalne przypisanie do określonych obszarów geograficznych. Tak jest na przykład w przypadku przyrostka -eco / -eca, który wydaje się być powiązany z regionami Meksyku i Ameryki Środkowej:
- Yucatecan / Yucatecan
- zacateco / zacateca
- Gwatemalski / Gwatemalski
Podobnie przyrostek -í pojawia się z większą intensywnością w przypadku używania nazw północnoafrykańskich i azjatyckich, jak w
- irański
- saudyjski
- Somalijski
- Marokański
Alternatywne nazwy
Istnieje również nazwa alternatywna (współistnieją z innymi nazwami). W pierwszym przypadku są one utworzone z nazwisk pierwotnych mieszkańców terytorium. Zatem przymiotnik gentilicio obecnego kraju odnosi się do jego historycznej przeszłości.
W tej grupie krajów można wymienić:
- Niemcy (niemiecki, krzyżacki)
- Kostaryka (Tico)
- Hiszpania (latynoski, iberyjski)
- Finlandia (lapoński)
- Francja (galijski)
- Grecja (helleńska)
- Gwatemala (chapin)
- Węgry (Magyar)
- Izrael (hebrajski)
- Włochy (włoski)
- Meksyk (Aztec)
- Neerlandia (flamandzki)
- Paragwaj (guaraní)
- Peru (Inków)
- Portugalia (portugalski, luzytański)
- Puerto Rico (boricua)
- Urugwaj (charrúa)
W drugim przypadku nazwy alternatywne powstają z nazw historycznych dynastii, które rządziły krajem w przeszłości. Z tej grupy możemy wymienić:
- Tajlandia (syjamski)
- Iran (perski)
- Turecki (osmański)
- Japonia Japończyk)
- Szwajcaria (Helvetius, Helvetian)
Inne nazwy niezwiązane z topografią
Wreszcie istnieją również nazwy alternatywne, które nie mają żadnego związku z nazwami miejsc, z których pochodzą. Nie są to oficjalnie uznane nazwiska, ale są w powszechnym użyciu wśród rodaków danej miejscowości.
Jej pochodzenie wiąże się bardziej z relacjami między mieszkańcami i ich otoczeniem. Można wymienić niektóre miejscowości w prowincjach hiszpańskich, które prezentują to socjologiczne zjawisko:
- Castilblanco de Henares (Guadalajara) (Nazywa się ryby, ponieważ dużo łowili w rzece Cañamares i Toledo na pamiątkę mieszkańca miasta z Toledo).
- Castilforte (Guadalajara) (mają gentilicio przymiotnik / pseudonim duże głowy za bycie niskim i pulchnym oraz zarangollos na posiłek z mielonej i prażonej pszenicy.)
- Castillar de la Muela (Guadalajara) (alternatywna nazwa to cuchos, ponieważ kazali psom biegać po kamieniach).
- Castillejo de Azaba (Salamanca) (Alternatywnie używają przymiotnika lisów do określenia liczebności tych lisów).
- Castillo de Bayuela (Toledo) (Gentilicio de pajariegos, ponieważ miasto znajdowało się w miejscu, które wcześniej było stogiem siana).
- Castillo de Duero (Valladolid) .
Bibliografia
- Saucedo, A. (10 października 2010). Konkretne, wyjaśniające i szlachetne. Trzy klasy kwalifikujących przymiotników. Pobrane 18 lutego 2018 r. Z abc.com.
- Almela Pérez, R. (2013). Kategoria, funkcja i znaczenie nazw Yearbook of Philological Studies, t. 36, s. 5-18.
- Hualde, JI; Olarrea, A.; Escobar, AM i Travis, C. E. (2010). Wprowadzenie do lingwistyki latynoskiej. Nowy Jork: Cambridge University Press.
- Fernández Fernández, A. (2007). Słownik wątpliwości: AH. Oviedo: Ediuno.
- Pan-Hiszpanie słownik wątpliwości. Królewska Akademia Hiszpańska. (2005). Kraje i stolice wraz z ich nazwami. Pobrane 18 lutego 2018 r. Z rae.es.
- De la Torre Aparicio, T. i de la Torre, J. (2006). Nazwy hiszpańskie. Madryt: Redakcja Vision Libros.

