JAKIE ŚRODKI TRANSPORTU BYŁY UŻYWANE W 1816 ROKU? - HISTORIA - 2025

Te środki transportu, które zostały użyte w 1816 roku były co najmniej trzy: galera, wózek i sopanda. Ponadto korzystano z innych zbiorowych środków transportu publicznego, takich jak łódź, pociąg czy tramwaj. Każdy z nich miał unikalne specyfikacje i był używany do poprawy życia ludzi w tym ważnym kontekście historycznym.

Ewolucja człowieka neolitycznego od wynalezienia koła oznaczała wielki postęp w transporcie z jednego miejsca na drugie, przenoszeniu ciężkich ładunków i nie tylko. Jednak autochtoniczne cywilizacje kontynentu amerykańskiego charakteryzowały się brakiem tego postępu, a okupacja terytoriów odbywała się poprzez chodzenie po lądzie lub prymitywne kajaki w środowisku wodnym i wykorzystanie zwierząt jucznych, takich jak lama.

To właśnie z kolonizacji hiszpańskiej sprowadzane są do Ameryki środki transportu, takie jak furmanka, dyliżans, a także transport i transport zwierząt, takich jak konie, woły, osły i muły.

Po ponad 300 latach pod hiszpańskim i brytyjskim jarzmem kolonie amerykańskie walczą o swoją niepodległość, wybitni Amerykanie, wykształceni i wojskowo przygotowani potomkowie Hiszpanów, ukształtowali tożsamość w każdym ze swoich krajów i walczą o wyczyn niepodległościowy.

Znaczenie środków transportu w Argentynie

W wyzwoleniu narodów amerykańskich, jak w każdej wojnie, środki transportu bardzo pomogły w osiągnięciu ich celów wojskowych.

Lądowe szlaki komunikacyjne tych terytoriów w czasach kolonialnych nie były optymalne, drogi gruntowe, brukowane i rustykalne ulice były miejscem, gdzie ludzie musieli podróżować pieszo, mniej szczęśliwi, a osoby z klasy średniej i wyższej mogły jeździć konno. lub w innych, bardziej wyrafinowanych transportach na dany czas.

Rok 1816 jest szczególnie szczególny dla Argentyny, ponieważ właśnie w tym roku zostaje podpisana Deklaracja Niepodległości Zjednoczonych Prowincji króla Hiszpanii Fernanda VII oraz jakiejkolwiek obcej dominacji.

Historycy nadali środkom transportu tamtych czasów fundamentalne znaczenie, aby możliwe było osiągnięcie długo oczekiwanej Deklaracji Niepodległości.

Dzieje się tak dlatego, że sytuacja polityczna w wielu województwach i dystans geograficzny między nimi utrudniały zebranie przedstawicieli Kongresu do podpisania deklaracji emancypacyjnej.

Tucumán to argentyńska prowincja, która w czasach kolonialnych należała do Zjednoczonych Prowincji i była miejscem, w którym przedstawiciele każdego regionu postanowili spotkać się, aby ustanowić Kongres, na którym 9 lipca 1816 r. Ogłosili niepodległość od Korony Hiszpańskiej.

W tym czasie drogi były wąskie, brakowało oświetlenia, a transporty ciągnięte przez zwierzęta zajmowały kilka tygodni, zanim dotarły z jednej prowincji do drugiej. Długie podróże wymagały zatrzymywania się na odpoczynek, karmienie zwierząt i zdobywanie zapasów po drodze.

W tamtych latach najczęściej używanymi środkami transportu były galery, wozy, sopanda i konie.

Historia Argentyny podkreśla znaczenie tych środków transportu i rozmach kongresmanów, którzy musieli podróżować nawet przez miesiąc, aby dotrzeć do Tucumán i ogłosić niepodległość Zjednoczonych Prowincji Wicekrólestwa Río de la Plata.

Jakie środki transportu były najczęściej używane w 1816 roku?

Galeria

Uważany za najwygodniejszy i najszybszy środek transportu tamtych czasów, a także jako najdroższy, więc mogły z niego korzystać tylko klasy uprzywilejowane, transport ten mógł przewieźć do 10 osób bez towaru.

Wyściółka kambuza zapewniała wygodę użytkownikom, aw kambuzie umieszczono liczne kieszenie do przechowywania rzeczy. Ta czterokołowa bryczka została zaprzężona w cztery konie, na czele których stał koneser dróg, któremu nadano imię postillon.

Według zapisów historycznych kongresmen, który podróżował z Buenos Aires do Tucumán, potrzebował 25 dni, aby dotrzeć do prowincji.

Droga

Innym wygodnym środkiem transportu lądowego w tamtym czasie była sopanda, podobna do kuchni, ale całkowicie zamknięta drzwiami i oknami, ale posiadająca początkowy mechanizm tłumiący składający się ze skórzanych pasów, które łagodziły skoki na drodze.

Był ciągnięty przez zaprzęg koni i miał miejsca do przenoszenia kartek z tyłu. Było to typowe dla klas zamożnych.

Kiedy organizowano duże wycieczki z jednej prowincji do drugiej, odbywały się one w oddziałach: ten system transportowy składał się z kilku wozów eskortowanych przez grupę peonów, gdzie brygadzista prowadził grupę i ustalał miejsca postoju, odpoczynku i przygotowania zaprowiantowanie.

Na długie wyprawy zwierzęta przywożono specjalnie na wymianę i tym samym gwarantujemy terminowy odpoczynek reszcie zwierząt, które ciągnęły wozy.

Wyjazd wojsk był zorganizowany w celu transportu pasażerów i korespondencji. Podróż wojskowa z Buenos Aires do Tucumán trwała od dwóch do trzech miesięcy.

W tym okresie służba chasquis służyła do przewożenia korespondencji do każdej prowincji regionu, mężczyzn, którzy podróżowali konno na duże odległości, aby nosić ważne listy i komunikaty, których często eskortowano, jeśli niosły jakieś poufne informacje.

To przez chasquis argentyńska deklaracja niepodległości dotarła do każdej ze Zjednoczonych Prowincji, aby przekazać dobrą nowinę wszystkim mieszkańcom rodzącego się wolnego narodu.

Po drodze podróżnicy różnymi środkami transportu zatrzymywali się przy słupach, które były ranczami wykonanymi z gliny i strzechy, gdzie mogli odpocząć, zjeść i przewinąć zwierzęta.

Bibliografia

1. Transport i komunikacja w czasach kolonialnych. Odzyskany z: diarionorte.com.
2. Historia środków transportu. Odzyskany z: tiki-toki.com.
3. The People in 1816. Źródło: gsaldanio.wixsite.com.
4. Taryfa z 1816 r. Odzyskana z wikipedia.org.
5. Transport w czasach kolonialnych. Odzyskany z geocities.ws.