SIMPLAST: CZĘŚCI I CECHY - BIOLOGIA - 2025

Syplast jest układ ciągłego utworzona przez cytoplazmę wszystkich komórkach roślin Zjednoczonych przez plazmodesmy. Termin ten kontrastuje z określeniem apoplastu, czyli układu utworzonego przez wszystkie ściany komórkowe i przestrzenie międzykomórkowe tworzące ciągłą strukturę.

Zarówno ściany komórkowe, jak i cytoplazmy biorą udział w transporcie wody i składników odżywczych wewnątrz roślin. Transport przez ścianę komórkową nazywa się transportem apoplastycznym, podczas gdy transport, który odbywa się przez cytoplazmę komórki, nazywany jest transportem prostym.

Apoplast i Syplast. Zrobione i zredagowane z: Jackacon, wektoryzowany przez Smartse.

Chociaż uproszczony transport został po raz pierwszy zaobserwowany w 1879 roku przez E. Tangl, termin sympatyczny został ukuty rok później przez J. Hansteina. Ze swojej strony niemiecki fizjolog E. Munch użył tego terminu i terminu apoplast, aby objaśnić swoją teorię ciśnienia przepływu, która próbuje wyjaśnić transport substancji rozpuszczonych w łyku roślin.

Części

Cytoplazma

Składa się ze wszystkich części komórki znajdujących się w błonie komórkowej, z wyjątkiem jądra.

Plasmodesmus

Plazmodesmus to mikroskopijny kanał, który przechodzi przez ściany komórkowe komórek roślinnych. Liczba mnoga tego terminu to plasmodesmata, chociaż używa się również plasmodesmata.

Plazmodesmy powstają podczas podziału komórki poprzez uwięzienie frakcji retikulum śródplazmatycznego w blaszce środkowej podczas syntezy ściany komórkowej. Utworzone otwory są zwykle wyrównane z otworami w sąsiednich komórkach, aby umożliwić komunikację między cytoplazmami.

Apoplast

Apoplast jest tworzony przez ściany komórkowe przyległych komórek oraz przez przestrzenie zewnątrzkomórkowe tworzące ciągłą strukturę, która umożliwia transport wody i składników odżywczych w roślinach.

Przepływ substancji przez apoplast nazywa się transportem apoplastycznym i jest przerywany przez przestrzenie powietrzne wewnątrz rośliny, a także przez naskórek. Szlak apoplastyczny jest również przerywany u nasady przez pasma kaspary.

Zespoły Caspary

Pasma kaspary to struktury obecne w endodermie korzeni roślin. Tworzą je suberyna iw mniejszym stopniu lignina i otaczają komórki endodermy na czterech z sześciu powierzchni, z wyjątkiem tych skierowanych na zewnątrz i do wewnątrz rośliny.

Wodoodporna bariera utworzona przez pasma Kaspary zmusza wodę i minerały do ​​przejścia przez błony komórkowe i cytoplazmy, zamiast podróżować tylko przez ściany komórkowe.

W ten sposób błony komórkowe endodermy mogą kontrolować zarówno rodzaj składników odżywczych krążących między korą a tkanką naczyniową, jak i ich ilość.

Transport

Rośliny pobierają wodę i nieorganiczne składniki odżywcze z gleby przez korzenie i wytwarzają organiczne składniki odżywcze głównie z liści. Zarówno woda, jak i organiczne i nieorganiczne składniki odżywcze muszą być transportowane do wszystkich komórek organizmu.

Aby ułatwić ten transport, składniki odżywcze są rozpuszczane w wodzie, która krąży wewnątrz rośliny, tworząc substancję zwaną sokiem. Transport odbywa się przez tkankę naczyniową.

Ksylem przenosi wodę i nieorganiczne składniki odżywcze (np. Azot, potas i fosfor) z korzenia do reszty organizmu (surowy sok). Z kolei łyko przenosi składniki odżywcze wytwarzane podczas fotosyntezy z liści do reszty rośliny (przetworzony sok).

Zarówno w ksylemie, jak i w łyku transport może być zarówno apoplastyczny, jak i syplastyczny. Transport apoplastyczny zachodzi w ścianach komórkowych i może być szybszy niż transport prosty, ponieważ transportowany materiał nie jest filtrowany przez błony komórkowe lub cytoplazmę.

Prosty transport

Błona plazmatyczna jest półprzepuszczalną barierą otaczającą cytoplazmę każdej komórki. Ze względu na swój stan półprzepuszczalny może kontrolować wnikanie cząsteczek do cytoplazmy, umożliwiając lub ułatwiając przejście niektórych cząsteczek i zapobiegając lub ograniczając przejście innych.

U podstaw

W korzeniach woda i minerały docierają do komórek endodermy rośliny poprzez transport apoplastyczny. Będąc w komórkach endodermalnych, substancje te nie mogą kontynuować swojego ruchu na szlaku apoplastycznym, ponieważ pasma kaspary stanowią barierę dla wspomnianego transportu.

W ten sposób surowy sok musi przejść przez błony komórkowe i cytoplazmę komórek endodermy. Błona komórkowa jest selektywnie przepuszczalna i może kontrolować przepływ składników odżywczych między korą a tkanką naczyniową.

Po filtracji substancje rozpuszczone docierają za pomocą plazmodesmy do komórek okołokręgu, skąd mogą przedostać się do ksylemu w celu transportu na duże odległości.

Uproszczony i apoplastyczny diagram poboru wody przez korzeń rośliny. Zaczerpnięte i zredagowane przez: Dylan W. Schwilk.

Na prześcieradłach

Większość fotosyntezy roślin zachodzi w liściach, aw tym obszarze zachodzi synteza węglowodanów i innych cząsteczek organicznych. Węglowodany należy następnie przetransportować do cukrowni (miejsc w zakładzie, w których cukier jest spożywany lub przechowywany).

Cząsteczki cukru muszą być transportowane z mezofilu liściowego do komórek łyka w postaci rozpuszczonej w soku, a do tego wymagana jest obecność półprzepuszczalnych błon komórkowych. Transport ten może odbywać się zarówno drogą apoplastyczną, jak i drogą uproszczoną.

W prostym transporcie cząsteczki cukru z komórek mezofilu liści pozostają wewnątrz komórek i przemieszczają się między nimi przez łączące się plazmodesmy, aż dotrą do komórek łyka.

W transporcie apoplastycznym ruch cząsteczek cukru odbywa się drogą zewnętrzną do błony komórkowej. Często w takich przypadkach roślina przechowuje cząsteczki cukru w ​​ścianach komórkowych komórek w pobliżu łyka.

Kiedy to nastąpi, komórki mogą następnie pobrać zmagazynowane cząsteczki i przekazać je do komórek łyka przez plazmodesmata (uproszczony szlak).

Uproszczona droga transportu cukru do łyka jest częstsza u roślin z klimatu ciepłego, podczas gdy rośliny z klimatu umiarkowanego i zimnego częściej wykorzystują transport apoplastyczny.

Bibliografia

1. MW Nabors (2004). Wprowadzenie do botaniki. Pearson Education, Inc.
2. Symplast. Na Wikipedii. Odzyskany z en.wikipedia.org.
3. Apoplast. Na Wikipedii. Odzyskany z en.wikipedia.org.
4. Plasmodesma. Na Wikipedii. Odzyskany z en.wikipedia.org.
5. FB Lopez i GF Barclay (2017). Anatomia i fizjologia roślin. Farmakognozja.
6. I. Taiz i E. Zeiger (2002). Fizjologia roślin. Sinauer Associates.
7. H. Arjona (1996). Pobieranie, transport i metabolizm wody i składników odżywczych w roślinie. Kolumbijska agronomia.