ETYKA WSPÓŁCZESNA: CHARAKTERYSTYKA I PRZEDSTAWICIELE - FILOZOFIA - 2025

Te nowoczesne etyka jest dyscypliną filozoficzną, przez które moralnym obowiązkiem, szczęście, cnotę i co jest dobre a co złe w zachowaniu człowieka jest badane. Reprezentują go różni filozofowie przebywający przejściowo od początku XVII do końca XIX wieku.

Kiedy odwołuje się do etyki nowożytnej, to nie z punktu widzenia koncepcji filozoficznych, ale z czasowego, ponieważ w ciągu tych trzech stuleci pojawiło się wiele teorii filozoficznych.

Fryderyk Nietzsche

Niektóre z najważniejszych nurtów to: materialista Hobbesa, empiryzm Hume'a, etyka deontologiczna lub powinnościowa u Immanuela Kanta, utylitarysta u Benthama i Milla oraz nihilista Nietzschego.

Nie można jednak nie wspomnieć w ramach współczesnej etyki Safstesbury'ego, inicjatora szkoły zmysłu moralnego, ani filozofów o skłonnościach intuicjonistów: Ralpha Cudwortha, Henry'ego More'a i Samuela Clarke'a, a także Richarda Price'a, Thomasa Reida i Henry Sidgwich.

Nie można również ignorować znaczenia holenderskiego filozofa żydowskiego Benedicta de Spinoza i Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Ponadto należy pamiętać o dwóch postaciach, których rozwój filozoficzny miał później wielkie reperkusje: Francuz Jean-Jacques Rousseau i Niemiec Georg Wilhelm Friedrich Hegel.

cechy

Fakt, że istnieje tak wiele teorii współczesnej etyki, uniemożliwia wyliczenie cech, które je wszystkie definiują. Można jednak sprecyzować pewne kwestie, którymi zajmowała się większość filozofów tamtych czasów:

- Troszczyć się o rozgraniczenie dobra i zła w człowieku i społeczeństwie.

-Opozycja lub zgodność między pragnieniem a obowiązkiem oraz pragnieniem i szczęściem.

-Wybór opisu etycznego na podstawie rozumu lub uczucia.

-Dobra dla dobra indywidualnego i społecznego.

-Człowiek jako środek lub cel.

Przedstawiciele

Oto niektórzy z najwybitniejszych filozofów etyki nowożytnej:

Thomas Hobbes (1588-1679)

Ten urodzony w Wielkiej Brytanii filozof był entuzjastą Nowej Nauki reprezentowanej przez Bacona i Galileusza. Dla niego zarówno zło, jak i dobro są związane z upodobaniami i pragnieniami jednostki, ponieważ nie ma obiektywnego dobra.

Dlatego nie ma dobra ogólnego, ponieważ jednostka zasadniczo dąży do zaspokojenia swoich pragnień, do ochrony przed anarchiczną naturą.

Fakt, że każdy spełnia swoje życzenia, rodzi konflikt, a żeby to nie zakończyło się wojną, należy zawrzeć umowę społeczną.

Na mocy tego kontraktu władza zostaje przekazana politycznej władzy zwanej „suwerenem” lub „Lewiatanem” w celu wyegzekwowania przepisów. Jego moc musi być wystarczająca, aby zachować pokój i ukarać tych, którzy go nie szanują.

Joseph Butler (1692-1752)

Biskup kościoła anglikańskiego otrzymał zlecenie opracowania teorii Shaftesbury'ego. Stwierdził, że szczęście pojawia się jako produkt uboczny, gdy pragnienia są zaspokajane czegokolwiek innego niż samo szczęście.

Zatem ten, kto ma szczęście, w końcu go nie znajduje. Z drugiej strony, jeśli masz cele inne niż szczęście, jest bardziej prawdopodobne, że je osiągniesz.

Z drugiej strony Butler wprowadza również pojęcie sumienia jako niezależnego źródła rozumowania moralnego.

Francis Hutcheson (1694-1746)

Wraz z Davidem Hume, Hutcheson rozwinął szkołę poczucia moralności, która rozpoczęła się wraz z Shaftesbury.

Hutcheson argumentował, że osąd moralny nie może opierać się na rozumu; dlatego nie może polegać na tym, czy działanie jest dobre czy nieprzyjemne dla czyjegoś poczucia moralnego.

W ten sposób wyobraża sobie, że to bezinteresowna życzliwość stanowi podstawę poczucia moralnego. Stamtąd deklaruje zasadę, która zostanie później przejęta przez utylitarystów: „To działanie jest najlepsze, ponieważ zapewnia największe szczęście jak największej liczbie ludzi”.

David Hume (1711-1776)

Kontynuując prace Shaftesbury'ego i Hutchesona, zaproponował etyczny opis oparty raczej na uczuciu niż na rozumie. Tak więc rozum jest i musi być niewolnikiem namiętności i powinien tylko im służyć i być im posłusznym.

Ponieważ moralność jest związana z działaniem, a rozum jest statyczny z motywacyjnego punktu widzenia, Hume wnioskuje, że moralność musi być raczej kwestią uczuć niż rozumu.

Podkreśla też uczucie współczucia, które sprawia, że ​​czyjeś dobre samopoczucie jest powodem do niepokoju u innych.

Immanuel Kant (1711-1776)

Kant podnosi „dobrą wolę” jako jedyne dobro bezwarunkowe, które w każdych okolicznościach jest uważane za jedyne dobre, oprócz tego, że prowadzi do imperatywu kategorycznego.

Ten imperatyw kategoryczny jest najwyższym dobrem moralności, z którego wywodzą się wszystkie obowiązki moralne. W taki sposób, że nakazuje człowiekowi działać wyłącznie w oparciu o zasady, które można uniwersalizować. To znaczy zasady, które mogliby przyjąć wszyscy ludzie lub racjonalni agenci, jak ich nazywa Kant.

To poprzez ten kategoryczny imperatyw Kant wypowiada „formułę człowieczeństwa”. Zgodnie z tym należy postępować traktując siebie i innych ludzi jako cel, a nigdy jako środek.

Ponieważ każdy człowiek jest celem samym w sobie, ma on absolutną, nieporównywalną, obiektywną i podstawową wartość; Nazywa tę wartość godnością.

W konsekwencji każdego szanuje się za to, że ma godność, a odbywa się to poprzez traktowanie ich jako celu samego w sobie; to znaczy rozpoznanie go i spowodowanie uznania go w jego zasadniczej wartości.

Jeremy Bentham (1748-1832)

Ten angielski ekonomista i filozof uważany jest za twórcę nowoczesnego utylitaryzmu. Jego myślenie zaczyna się od tego, że człowiek podlega dwóm panom, które dała mu natura: przyjemności i bólu. Tak więc wszystko, co wydaje się dobre, jest przyjemne lub uważa się, że pozwala uniknąć bólu.

Stamtąd Bentham argumentuje, że terminy „prawidłowy” i „niepoprawny” są znaczące, jeśli są używane zgodnie z zasadą utylitaryzmu. Zatem to, co zwiększa netto nadwyżkę przyjemności nad bólem, jest poprawne; wręcz przeciwnie, to, co ją osłabia, jest złe.

Odnosząc się do konsekwencji działania wobec innych, argumentuje, że należy wziąć pod uwagę ból i przyjemności wszystkich tych, których dotyczy działanie. Należy to robić na równych prawach, nikt nie jest ponad nikim.

John Stuart Mill (1806–1873)

Podczas gdy Bentham uważał, że przyjemności były porównywalne, dla Milla niektóre są lepsze, a inne gorsze.

Zatem wyższe przyjemności mają wielką wartość i są pożądane; Należą do nich wyobraźnia i docenianie piękna. Niższe przyjemności to przyjemności ciała lub proste doznania.

W odniesieniu do uczciwości, uczciwości, prawdomówności i zasad moralnych uważa, że ​​utylitaryści nie powinni obliczać przed każdym działaniem, jeśli działanie to maksymalizuje użyteczność.

Wręcz przeciwnie, powinni kierować się analizą, czy wspomniane działanie jest częścią ogólnej zasady i czy przestrzeganie tej zasady sprzyja zwiększeniu szczęścia.

Friedrich Wilhelm Nietzsche (1844-1900)

Ten niemiecki poeta, filolog i filozof krytykuje konwencjonalny kodeks moralny, który postuluje niewolniczą moralność, która jest powiązana z judeochrześcijańskim kodeksem moralnym.

Według niego etyka chrześcijańska uważa ubóstwo, pokorę, łagodność i ofiarność za cnotę. Dlatego uważa to za etykę uciśnionych i słabych, którzy nienawidzą i boją się siły i samostanowienia.

Fakt przekształcenia tej urazy w koncepcje moralności doprowadził do osłabienia ludzkiego życia.

Dlatego uważał tradycyjną religię za zakończoną, ale zamiast tego zaproponował wielkość duszy nie jako cnotę chrześcijańską, ale jako taką, która obejmuje szlachetność i dumę z osobistych osiągnięć.

To właśnie poprzez przewartościowanie wszystkich wartości proponuje ideał „nadczłowieka”. Jest to osoba, która może pokonać ograniczenia zwykłej moralności, pomagając sobie osobistą wolą zdobycia władzy.

Bibliografia

1. Cavalier, Robert (2002). Część I Historia etyki w przewodniku po etyce i filozofii moralnej online. Odzyskany z caee.phil.cmu.edu.
2. Darwall, Stephen. Historia etyki współczesnej. Wydział Filozofii. Uniwersytet Yale. Nowe niebo. ZASTOSOWANIA. campuspress.yale.edu.
3. Fiala, Andrew (2006). Marność rzeczy doczesnych: Hegel i etyka wojny. Studia z historii etyki. historyofethics.org.
4. Gill, Christopher (2005). Cnota, normy i obiektywizm: problemy w etyce starożytnej i współczesnej. Oxford Clarendon Press.
5. Miller, Richard B. (1996). Kazuistyka i etyka współczesna. Poetyka praktycznego rozumowania. The University of Chicago Press. ZASTOSOWANIA.
6. Nelson, Daniel Marck (1992). Priorytet roztropności: cnota i prawo naturalne u Tomasza z Akwinu i implikacje dla współczesnej etyki. University Park. Pennsylvania State University Press. ZASTOSOWANIA.
7. New World Encyclopedia. Historia etyki. newworldencyclopedia.org.
8. Piosenkarka, Peter (2009). Cywilizacje starożytne do końca ^XIX wieku. Historia etyki zachodniej w etyce. Encyclopaedia Britannica.