FRAY BERNARDINO DE SAHAGÚN: BIOGRAFIA, PRACE I WKŁAD - ARTE - 2025

Fray Bernardino de Sahagún (1499-1590), znany również jako Bernardo de Rivera, był hiszpańskim księdzem i historykiem należącym do Zakonu Braci Mniejszych, instytucji utworzonej przez św. Franciszka z Asyżu. Zakonnik wyróżniał się nauką języka nahuatl.

Pisemna praca Sahagún miała na celu podkreślenie wartości historii Meksyku i religii katolickiej. Wiele jego dzieł zostało napisanych w języku łacińskim, nahuatl i hiszpańskim, a do jego najważniejszych tytułów należały Historia ogólna Nowej Hiszpanii i chrześcijańska Psalmodia.

Portret Bernardino de Sahagún. Źródło: http://www.elmundo.es/ladh/numero14/sahagun.html, za Wikimedia Commons

Ksiądz franciszkanin poświęcił się także misjom w różnych miastach na terytorium Meksyku, takich jak Puebla i Tepeapulco. W swoim życiu musiał zmierzyć się z pytaniami religijnych i intelektualistów, którzy krytykowali wartość, jaką przywiązywał do kultury rdzennych mieszkańców.

Biografia

Narodziny Bernardino de Sahagún

Bernardo urodził się w Hiszpanii, a konkretnie w mieście Sahagún w Królestwie León, w 1499 r. Podobnie jak wielu religijnych i intelektualistów XVI wieku, istnieje niewiele zapisów dotyczących danych rodzinnych Sahagúna, niemniej jednak jego życie jest znane jako misjonarz i historyk.

Edukacja walki Bernardino

Podstawowa edukacja Fraya Bernardino prawdopodobnie miała miejsce w jego rodzinnym mieście. W 1520 roku, kiedy miał dwadzieścia jeden lat, wyjechał na studia teologiczne, filozoficzne i historyczne na Uniwersytecie w Salamance; później wstąpił do zakonu braci mniejszych i został wyświęcony w 1527 roku.

Wycieczka do Nowej Hiszpanii

Sahagún odbył swoją pierwszą podróż do Nowej Hiszpanii w Meksyku w 1529 r. W celu ewangelizacji rdzennej ludności. Po przybyciu do Ameryki spędził dwa lata, między 1530 a 1532 rokiem, w mieście Tlalmanalco. Trzy lata później przeniósł się do Xochimilco, aby pracować w klasztorze.

Życie w Tlatelolco

Bernardino de Sahagún zaczął poświęcać się nauczaniu w 1536 roku w Colegio de la Santa Cruz w Tlatelolco. Tam prowadził lekcje łaciny, a jego wyniki i powołanie były tak niezwykłe, że później udało mu się włączyć jego uczniów do jego zespołu badawczego. Wśród nich wyróżniał się Antonio Valeriano.

To centrum edukacyjne zostało utworzone pod rozkazami króla Hiszpanii w celu edukacji i nauczania dzieci szlachty Nahua o religii katolickiej. Była to pierwsza akademia oferująca wyższe wykształcenie rdzennym mieszkańcom Nowej Hiszpanii.

Sahagún jako misjonarz

Przez prawie dwadzieścia lat, między 1539 a 1559, Fray Bernardino poświęcił się pracy misyjnej, zwłaszcza w miastach Tula, Tepeapulco i Puebla. Dzięki swoim chrześcijańskim naukom zdobył szacunek i uznanie rdzennej ludności.

Zainteresował się poznawaniem historii i kultury ludów oraz rdzennych mieszkańców i aby skutecznie to osiągnąć, poświęcił się nauce języka nahuatl. Wszystkie uzyskane informacje zostały przetłumaczone na hiszpański iz biegiem czasu zebrał wystarczająco dużo materiału, aby poświęcić się pisaniu o najważniejszych wydarzeniach w Meksyku.

Poświęcenie badaniom

Sahagúna pociągała historia Meksyku i tradycje tubylców, dlatego poświęcił się pisaniu o niej od 1547 roku. Jego pisma opierały się na historycznych i antropologicznych badaniach głównych kultur rdzennych, ze szczególnym uwzględnieniem znajomość języka nahuatl.

The Fray przeszedł trudne chwile od momentu, gdy zaczął pisać swoje utwory. Wśród tych przeciwności wyróżnia się fakt, że wielu jej krewnych nie zgadzało się z jej pracą i uważało ją za oddzieloną od misji ewangelizacyjnej, z tego powodu jej praca została jej odebrana i nigdy nie wróciła.

Powody, dla których skonfiskowano jego dzieło

Podobnie jak część sektora religijnego nie zgodziła się z pracą śledczą Bernardino de Sahagúna, tak samo nie zostało to przyjęte z zadowoleniem. Wynikało to z faktu, że wielu osadników zbuntowało się przeciwko hiszpańskim narzuceniom, a bójka została uznana za agitatora.

W 1577 roku odebrano mu pracę i za karę był nieustannie przenoszony. Jednak ksiądz miał wsparcie ze strony niektórych zakonników, a także różnych rdzennych mieszkańców Nowej Hiszpanii, którym uczył katechizmu.

Śmierć Bernardino de Sahagúna

W ostatnich latach swojego życia Bernardino de Sahagún nadal żywo interesował się historią i antropologią Meksyku. Ze wszystkich swoich dzieł mógł być tylko świadkiem publikacji chrześcijańskiej Psalmodii. Ksiądz zmarł 5 lutego 1590 roku w Tlatelolco w Nowej Hiszpanii w wieku dziewięćdziesięciu jeden lat.

Portret pisarza Bernardino de Sahagun. Źródło: Pierwotnym przesyłającym był JunK z niemieckiej Wikipedii. , za pośrednictwem Wikimedia Commons

Odtwarza

-Krótki opis jego prac

Ogólna historia rzeczy Nowej Hiszpanii

Ta praca była najważniejszym i najbardziej znanym dziełem Bernardino de Sahagúna, nad którym pisał przez ponad czterdzieści pięć lat, między 1540 a 1585 rokiem. Opierało się na historycznych i antropologicznych badaniach Meksyku, na podstawie jego własnych obserwacji i bezpośredniego współistnienia z tubylcami. .

Sahagún uzupełniał rozwój swojej pracy po wizytach w różnych miastach Meksyku w ramach swojej pracy misjonarskiej. Głównym celem walki było pozostawienie wiedzy o kulturze i historii rdzennej ludności, aby nowi ewangelizatorzy mogli się do nich zbliżyć.

Struktura

To dzieło Sahagúna było również znane jako Kodeks florencki, ponieważ zostało zachowane w mieście Florencja we Włoszech. Książka została napisana po łacinie, hiszpańsku i nahualcie. Składał się z dwunastu książek w czterech tomach o tematyce religijnej, astrologicznej, społecznej i podbojowej.

Uzupełnieniem pracy było ponad tysiąc osiemset obrazów, wszystkie wykonane przez Indian. W tekście odzwierciedlono przekonania brata dotyczące codziennego życia ludów autochtonicznych i jego obserwację jako misjonarza przed procesem podboju.

Zadowolony

Tom I

Składał się z pięciu ksiąg, których głównym tematem były bogowie przyrody czczeni przez tubylców, święta, ofiary i astrologia. Obejmował również przesądy, jakie mieli, dotyczące niektórych zwierząt używanych do przewidywania przyszłości.

Tom II

Ta część pracy składała się tylko z jednej książki. Treść była związana z modlitwami, które Indianie meksykańscy modlili się do swoich bogów w celu uzyskania jakiejś łaski.

Tom III

Składał się z czterech książek. Jeden dotyczył znaczenia Księżyca, Słońca i gwiazd jako przewodników do pomiaru czasu. Pozostała część dotyczyła struktury politycznej i ekonomicznej oraz wartości moralnych i duchowych.

Tom IV

Składał się z dwóch ostatnich książek. Księga numer jedenasty odnosiła się do korzyści i znaczenia, jakie ptaki, rośliny i metale miały dla meksykańskich aborygenów. Tymczasem ostatnia książka traktuje o rozwoju hiszpańskiego podboju w Meksyku i jego konsekwencjach.

Fragment

„Kiedy księżyc rodzi się ponownie, wygląda jak mały łuk z cienkiego drutu; jeszcze nie świeci; stopniowo rośnie. Po piętnastu dniach jest pełny; a kiedy jest już pełny, opuszcza ze wschodu do drzwi słońca.

Wygląda jak duże koło młyńskie, bardzo okrągłe i bardzo czerwone; a kiedy wznosi się, przestaje być biały lub olśniewający; w środku wygląda jak królik; a jak nie ma chmur, to świeci prawie jak słońce ”.

Christian Psalmody

Ta praca Sahagúna była bardzo znacząca, zarówno ze względu na treść, jak i jako jedyną opublikowaną, kiedy jeszcze żył. Pisanie zostało napisane z zamiarem, aby misjonarze ewangelizujący i rdzenni mieszkańcy rozumieli się nawzajem. Praca została napisana w języku nahuatl.

Bernardino de Sahagún zamierzał w tym piśmie, aby rdzenni Amerykanie rozumieli katolickie psalmy w ich własnym języku. Jednocześnie chciał przybliżyć hiszpańskim katechistom cechy kulturowe rdzennych mieszkańców Nowej Hiszpanii czy Meksyku.

Okładka Psalmodia Christiana, 1583. Źródło: John Carter Brown Library, za Wikimedia Commons

Struktura

Tekst zakonnika hiszpańskiego został podzielony na dwie części. Pierwsza składała się z doktryny lub metody nauki psalmów, podczas gdy druga zawierała psalmy i pieśni według miesięcy składających się na rok.

Fragmenty w języku hiszpańskim i nahuatl o Ave Maria

O drogi, o drogi panie,

oh Christian, oh drogi synu

duchowy! Poznaj i podziwiaj siebie

twojej duchowej korony z kwiatów,

Twoich różnych naszyjników ze złota,

splecione z twojego kwiecistego papieru

tym, czym ozdabia cię twoja matka,

święty kościół, fakt, że kilka

to niezwykle doskonałe kwiaty

leżą lśniące i błyszczące

jak złote jadeity: to Ave Maria i Salve Regina.

… do Ciebie, który jesteś Dziewicą,

że jesteś Santa Maria, że ​​jesteś

idealnie dziewica, że ​​jesteś

Matko Boża, my grzesznicy

błagamy o błaganie

nas przed Bogiem teraz i teraz

moment naszej śmierci… ”.

W języku nahuatl

„Tlazotle, tlazoitlacatle

christiano, teuiutica tlazopille, ma

xiquiximati, ma xicamahuizo in

teuiutica mocpacsuchiuh,

w nepapan tlacuzcapetlazotl

moxochiamauh, init mitzmochichihuilia

w kościele monantzin sancta

tlazomahuistic, cenquizca acic

Nepapan suchitl in tlachihualli,

teucuitlachalchiuhpepeiociotoc,

tonatimani. Ca iehoatl w Aue

Maria, ihuan w Salue regina.

… W tichpuchtli, w

tisancta Maria, in ticenquizca

ichpuchtli, w tinantzin God,

timitztottlatlauhtilia in

titlacoani, ma topan ximotlatoli, in

ispantzinco God: in axcan, ihuan

in ie tomiquiztempan… ”.

Fragment

„Wiedz, że ten jedyny prawdziwy Bóg jest niezmiernie mądry: wie wszystko; wszystko, co przeszłe, obecne i przyszłe; zna wszystkie myśli ludzi, aniołów i demonów, pamięta wszystkie dzieła i słowa, które zostały wykonane i wypowiedziane od początku świata… ”.

Inne składki

Bernardino de Sahagún pozostawił kilka przyczynków do ludzkości. Jedną z nich była ilość informacji i dokumentacji, które udało mu się zebrać na temat historii i kultury pierwszych mieszkańców Meksyku. Szczególnie pod tym względem najbardziej cenił go fakt, że napisał go w języku nahuatl.

Ewangeliarz w języku meksykańskim z pierwszej połowy XVI wieku. Źródło: Tecnológico de Monterrey, za Wikimedia Commons

Innym ważnym wkładem brata franciszkańskiego był sposób, w jaki zebrał dane ze swoich badań. To położyło podwaliny pod przyszłe studia antropologiczne. Opracował pytania, udał się do rdzennej ludności i nauczył się ich języka, a później pozostawił kulturowe i historyczne dziedzictwo.

Sahagún w swoich badaniach

Przede wszystkim nadał wartość językowi nahuatl i użył go jako środka komunikacji. Później, aby dowiedzieć się więcej o kulturze Indian, nawiązał kontakt ze starszymi i zaczął poznawać posiadane przez nich teksty, a także różne ich obrazy.

Sahagún oparł się na swoich uczniach, którzy pomogli mu w transkrypcji. Opracował również pytania, aby poznać kulturowe, ludzkie i historyczne aspekty rdzennej ludności. Wreszcie skupił się na charakterystyce języka i porównał wyniki swoich badań.

Jego dziedzictwo

Po różnych studiach i badaniach nad rdzennymi ludami Meksyku, Bernardino de Sahagún został uznany za jednego z pierwszych antropologów w historii. Jego praca pokazała, jak ważne jest pełne zaangażowanie się w przedmiot badań.

Z drugiej strony, jego dziedzictwo skupiało się również na możliwości interakcji z różnymi rasami poprzez autentyczne zainteresowanie. Ważny był dla niego dialog i zrozumienie tradycji, bo tylko w ten sposób mógł uczyć i uzupełniać swoją pracę jako przekaźnik nowych form i wierzeń.

Bibliografia

1. Bernardino de Sahagún. (2019). Hiszpania: Wikipedia. Odzyskane z: wikipedia.org.
2. Tamaro, E. (2004–2019). Fray Bernardino de Sahagún. (Nie dotyczy): Biografie i życie. Odzyskane z: biografiasyvidas.com.
3. León-Portilla, M. (1999). Anthropological Sahagún. Twój wkład został zakwestionowany. Meksyk: darmowe listy. Odzyskany z: letraslibres.com.
4. Ballán, R. (S. f.). Bernardino de Sahagún (-1590). (Nie dotyczy): Franciscan Encyclopedia. Odzyskane z: franciscanos.org.
5. León-Portilla, M. (S. f). Bernardino de Sahagún. Pionier antropologii. Meksyk: archeologia meksykańska. Odzyskany z: arqueologiamexicana.mx.