Morula (od łacińskiego morum) jest masą, która powstaje na skutek kolejnego podziału zarodka, poczynając jednokomórkowy zygoty, podczas procesu zapłodnienia.
Zarodek po podzieleniu się na 16 komórek zaczyna przybierać kształt jeżyny, od której bierze swoją nazwę. Masa ta tworzy stałą kulę w warstwie przezroczystej (zewnętrzna wyściółka oocytu u ssaków) i dzieli się na wiele blastomerów, które są niezróżnicowanymi komórkami embrionalnymi.
Źródło: Pixabay.com
Morula różni się od blastocysty tym, że ta pierwsza jest kulistą masą złożoną z 16 komórek, która pojawia się 3 lub 4 dni po zapłodnieniu.
Z drugiej strony blastocysta ma otwór w warstwie przezroczystej z masą wewnątrz i pojawia się 4 lub 5 dni po zapłodnieniu. Innymi słowy, jeśli morula pozostanie wszczepiona i nienaruszona, później przekształci się w blastocystę.
Kilka dni po nawożeniu zaczyna się zagęszczanie. W tej procedurze zewnętrzne komórki są ściśle związane desmosomami, które są strukturami, które utrzymują komórki razem.
Wewnątrz moruli powstaje wnęka w wyniku aktywnego transportu jonów sodu z komórek trofoblastów i procesu osmozy wody.
W wyniku tej transformacji powstaje pusta kula złożona z komórek, zwana blastocystą. Zewnętrzne komórki blastocysty będą pierwszym zarodkowym nabłonkiem zwanym trofektodermą.
Niektóre komórki pozostają wewnątrz blastocysty, przekształcają się w wewnętrzną masę komórkową (ICM) i są pluripotencjalne, to znaczy są komórkami macierzystymi zdolnymi do tworzenia wszystkich komórek ciała.
U ssaków, z wyjątkiem gatunku monotreme, wewnętrzna masa komórek będzie tym, co utworzy zarodek jako taki. Z trofektodermy (komórki zewnętrzne) powstanie łożysko i tkanki pozazarodkowe.
U gadów wewnętrzna masa komórek jest inna, a etapy tworzenia są rozłożone i podzielone na cztery części.
Wczesny rozwój zarodka
Zapłodnione jajo jest przenoszone do jajowodu w wyniku aktywności rzęskowej i mięśniowej. Pierwszy podział lub wycięcie następuje po 30 godzinach od zapłodnienia, drugi nastąpi pod kątem prostym do pierwszego.
Po zapłodnieniu jaja rozpoczyna się seria podziałów mitotycznych zwanych rozszczepieniami. Po 40 do 50 godzinach zapłodnienia komórka podzieliła się już na cztery komórki.
Pod koniec fazy 8-komórkowej zalążek przedstawia mikrokosmki, a organelle komórkowe znajdują się na ich wierzchołku. Po tym podziale komórkowym w zarodku następuje różnicowanie.
Zarodek dociera do jamy macicy, gdy znajduje się w fazie 8-komórkowej. Podziały odbywają się co 12 godzin i są określone w czasie. W następnym podziale powstaje kula o 16 komórkach: morula.
Po osiągnięciu 16 komórek i już w ścianie macicy rośnie i tworzy jamę (coelom), w której utrzymuje zapas składników odżywczych.
Wnęka ta umożliwia tworzenie się: wewnętrznej masy komórek po jednej stronie moruli i zewnętrznej masy komórkowej pokrywającej komórkę.
Masa komórek wewnętrznych będzie pochodzić z tkanek zarodka, a masa zewnętrzna - z tkanek trofoblastu. Później płyny będą przechowywane, a morula wzrośnie i stanie się blastocystą.
Całkowita wielkość blastocysty jest równa wielkości oocytu wtórnego i ma średnicę około 100 µm milimikronów.
Komórki potomne pochodzące z wyciętego zarodka nazywane są blastomerami. Ten pierwszy podział jest kontrolowany przez RNA transkrybowane z DNA komórki jajowej, które pozostaje izolowane w osłonie przejrzystej aż do chwili tuż przed implantacją.
Biegunowość
Pojęcie polaryzacji jest dość proste. Komórka żeńska owuluje, a następnie zapłodniona komórka jajowa, może być postrzegana jako świat z własną geografią, w którym położenie wszystkich jej struktur jest z góry określone zgodnie z ich funkcjonalnością.
Przez ponad 20 lat badań Van-Blerkom poświęcił się badaniu zjawiska zwanego biegunowością.
Ten cud, znany jako biegunowość, może wyjaśnić, w jaki sposób ścieżka embrionu może zostać zmodyfikowana i przewidziana przez zdarzenia biologiczne, które poprzedzają poczęcie i które przeważają dni, tygodnie lub miesiące później.
Odkrycia te wskazują na możliwość określenia żywotności życia jeszcze przed zapłodnieniem.
Sposób, w jaki zarodek dzieli, zagęszcza się, opuszcza strefę pelcida, wytwarza cząsteczki, które umożliwiają mu zagnieżdżenie się w ścianie macicy, a następnie lokalizuje naczynia krwionośne w celu odżywienia łożyska i płodu, jest jedną z najbardziej imponujących przemian zachodzących w Natura.
Znaczenie moruli
Badania wykazały, jak uzyskać komórki macierzyste z czterodniowego embrionu w stadium moruli. Do tej pory stosowaną techniką było używanie starszych blastów, ale podczas zabiegu ulegały one zniszczeniu.
Jednak badania przybrały nowy obrót, gdy zdecydowano się na wykorzystanie pojedynczej komórki z moruli i zaobserwowano, że jest ona w stanie przekształcić się w normalny zarodek.
Wtedy istniałaby możliwość, że rodzice mogliby zdecydować, że ekstrakcja komórki z jej moruli doprowadzi do powstania linii komórek macierzystych. Można je przechowywać do użytku w terapii lub badaniach.
Równolegle morula mogłaby kontynuować proces rozwoju i stać się embrionem nadającym się do implantacji.
Bibliografia
- Boklage, C. (2010). Jak powstają nowi ludzie. Greenville: Światowa nauka.
- Cardozo, L. i Staskin, D. (2001). Podręcznik urologii żeńskiej i uroginekologii. Londyn: Isis Medical Media.
- Chard, T. i Lilford, R. (1995). Nauki podstawowe z zakresu położnictwa i ginekologii. Londyn: Springer.
- Hall, S. (2004). Dobre jajko. Odkryć.
- Zimmer, C. (3 listopada 2004). Krosno. Pobrane z magazynu Discover: blogs.discovermagazine.com