MOTEFOBIA (FOBIA MOLA): OBJAWY I PRZYCZYNY - ECONOMÍA - 2025

Motefobia jest irracjonalny strach, uporczywe i nieuzasadnione do ćmy. Jego nieregularny i nieprzewidywalny lot, rozmiar, kolory skrzydeł, sierść niektórych gatunków lub nieprzyjemny dotyk, jaki odczuwa się podczas ich dotykania, to tylko niektóre z powodów, dla których ci, którzy odczuwają tę niechęć do tego lepidoptera, najbardziej się boją.

Prowadząc dochodzenie, znaleźliśmy na dobrze znanym portalu, w którym użytkownicy opowiadają o fatalnych skutkach, jakich doświadczyli, anonimowo: „Dziś i zawsze mam fobię przed ćmami (dużymi). Musiałem pozostać zamknięty w swoim pokoju, ponieważ mam dwóch kręcących się w kuchni i na korytarzu. Nie jadłem, a moi rodzice nie odbierają telefonu. Nie wiem, czy stąd wyjdę ”.

To wyraźny przykład osoby, która cierpi na prawdziwą fobię (nie zniesmaczoną) tego latającego owada, gdzie dziewczyna jest dotknięta swoimi codziennymi zadaniami (w tym przypadku jedzeniem) i nie jest w stanie stawić czoła strachowi pomimo że zabraknie ci obiadu lub kolacji.

Chociaż fobia jest co najmniej ciekawa, to, co najbardziej przykuło moją uwagę, to komentarze-reakcje innych użytkowników na publikację dziewczyny, w których umniejszali fakt lub po prostu wyśmiewali się z tego.

„Jak możesz być taki głupi… To niesamowite…”

„Czy to pasuje do twoich ust? To jest trujące? Wtedy nie musisz się martwić ”.

"Musisz być moim starym współlokatorem, który za każdym razem, gdy ćma wchodzi do pokoju, co za wrzód na dupie xD".

- Twoi rodzice (którzy dobrze cię znają) będą mieli dość tego, że nazywasz ich takimi bzdurami.
„W dniu, w którym będziesz musiał do nich zadzwonić w sprawie czegoś naprawdę ważnego, przekażą ci…”

Jak widać, w przypadku niektórych fobii społeczeństwo nie przywiązuje takiej samej wagi do bardziej powszechnych, takich jak klaustrofobia, aerofobia czy fobia szkolna.

Dlatego w tym artykule zamierzamy rozwinąć problem spowodowany przez to zaburzenie, aby zarówno ofiary, jak i reszta świata mogły zrozumieć konsekwencje, przyczyny i możliwe sposoby leczenia.

Charakterystyka motefobii

Motefobia to rodzaj specyficznej fobii opartej na skrajnym odpychaniu lub strachu przed ćmami i innymi podobnymi motylami. Choć wysoki odsetek czytelników jest zniesmaczony ćmami, to w przypadku motefobii strach jest nietypowy i nieuzasadniony.

Budowa zwierzęcia, sierść niektórych gatunków, wielkość, oczy i wygląd, dotyk, a zwłaszcza nieprzewidywalny i nieregularny lot to obserwacje, które najbardziej wyróżniają osoby cierpiące na tę chorobę.

Ten strach jest również nazywany lepidopterofobią, która wywodzi się z rzędu owadów Lepidopteran, do których należą ćmy, motyle, sfinksy lub pawie.

Z kolei jest to sub-fobia zawarta w zoofobii, irracjonalnym strachu przed zwierzętami. Entomofobia lub arachnofobia to kolejne przykłady specyficznych fobii zaliczanych do tej grupy.

Objawy

W zależności od stopnia paniki, osoby z motefobią będą doświadczać różnego rodzaju objawów, których nasilenie będzie się różnić w zależności od cech danej osoby (stan psychiczny i poziom lęku).

Najważniejsze i najczęściej spotykane to:

• Atak paniki
• Wysokie tętno
• Choroba
• Zawroty głowy
• Mrowienie
• Trudności w oddychaniu
• Uczucie uduszenia
• Trudności w jasnym mówieniu i myśleniu
• Drętwienie
• Nadmierne pocenie
• Dreszcze
• Ból w klatce piersiowej
• Utrata kontroli
• Natychmiastowy i tymczasowy paraliż
• Niezdolność do odróżnienia tego, co jest prawdziwe, a co nie
• Strach
• Niepokój

Przyczyny

W tej sekcji dzieje się to samo, co w przypadku objawów, ponieważ w zależności od osoby przyczyny paniki ćmy są różne. Pamiętaj, że fobie mogą się rozwijać bez konkretnej przyczyny lub wręcz przeciwnie, mogą pojawić się w określonym momencie Twojego życia. Nikt nie jest bezpieczny przed fobią w dowolnym momencie.

Czemu? Zwykle dlatego, że fobie rozwijają się w wyniku traumy, na którą nieustannie narażasz się na niebezpieczeństwa życia.

W każdym razie ludzie często przedstawiają te traumatyczne wydarzenia w dzieciństwie, wywołując strach przed ćmami (co nas dotyczy) na całe życie.

Należy pamiętać, że w pierwszych latach życia człowiek eksperymentuje bez strachu i wstydu, a jednym z ulubionych zajęć dzieci jest zabawa z owadami. Jeśli w którymś z dni, w których dziecko jest oddane niepokojeniu ćmy, może zareagować, wywołując panikę u niemowlęcia i oznaczając to na całe życie.

Inna przyczyna ma więcej wspólnego z indukcją. Jeśli dana osoba miała reakcję alergiczną na ćmę lub motyla, wywoła to nowe traumatyczne wydarzenie, o którym trudno zapomnieć. Wynik? Za wszelką cenę unikną ćmy z obawy przed reakcją alergiczną, taką jak ta, której doświadczano wcześniej.

Z drugiej strony istniała teoria socjologiczna, która łączyła fobię z kobiecością. Zniewieściłe kobiety i mężczyźni częściej cierpieli na tę chorobę tylko dlatego, że nie mieli dość odwagi, by stawić czoła owadowi. Oczywiście ta teoria nie jest obecnie rozważana w środowisku naukowym.

Leczenie

Kiedy już jesteśmy pewni, że panika, jaką dana osoba cierpi na ćmy, jest fobią warunkującą jej życie, następnym krokiem będzie poszukiwanie profesjonalnego leczenia, aby spróbować uporać się z tym problemem. Niektóre z najczęstszych technik stosowanych przez psychologów, którzy zajmują się tymi lękami, to:

Terapia poznawczo-behawioralna

Jego podstawą jest restrukturyzacja negatywnego myślenia o tym, czego się boimy. W takim przypadku myśli, emocje i zachowania wobec ćmy zostaną zmodyfikowane poprzez biofeedback, tolerancję na stres lub techniki relaksacyjne.

Terapia ekspozycyjna

Ta technika uczulania polega na stopniowym wystawianiu osoby dotkniętej chorobą na jej strach. Celem jest tolerowanie obecności ciem i zaznajomienie się z nimi. Wymaga to dużo wytrwałości, ale dobrze zrobione pomoże pacjentowi nauczyć się kontrolować swoje lęki.

Programowanie neurolingwistyczne (NLP)

Ta technika polega na próbie dotarcia do korzeni strachu. Po odkryciu, poprzez połączenie psychoterapii, rozwoju osobistego i komunikacji, zostanie podjęta próba zmiany zachowań lub zdolności osoby dotkniętej chorobą, tak aby ten irracjonalny strach prowadził do spokoju i odprężenia.

Leki

Rzadko się zdarza, że ​​ta opcja jest dostarczana. Jest zalecany tylko w skrajnych przypadkach, gdy pacjent odczuwa lęk, ma ciężkie reakcje lub cierpi na silne ataki paniki.

W przypadku leków przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych lub przeciwdrgawkowych ma na celu złagodzenie poczucia zagrożenia u jednostki, ale jest narażony na możliwe skutki uboczne przyjmowania tych leków.

Ciekawostki

Istnieje społeczność o nazwie I Hate Butteflies, która skupia wszystkich ludzi, którzy boją się, nienawidzą lub uważają mole za przerażające i oczywiście tych, którzy mają motefobię. Swoją inicjatywą zachęcają swoich użytkowników do dzielenia się traumami, okropnymi historiami i innymi nieprzyjemnymi wydarzeniami z lepidopteranami.

Australijska aktorka Nicole Kidman cierpi na motefobię. W sporadycznym wywiadzie wyznała, że ​​jej strach tak bardzo ją warunkował, że jeśli zobaczyła na zewnątrz jednego z tych robaków, nie mogła wyjść z domu.

W Stanach Zjednoczonych 40% fobii pochodzi ze strachu przed „robakami”, co oznacza robaki. Ćmy zajmują pierwsze pozycje wraz z innymi owadami, takimi jak pająki, karaluchy, koniki polne czy skorpiony.

Nie wszystkie kultury odczuwają panikę lub wstręt wobec ćmy. W niektórych częściach Australii owad ten jest częścią diety Aborygenów. W szczególności infuzowany Agrotis.

Atlas attacus to największy motylek na świecie. Rozpiętość skrzydeł w niektórych przypadkach sięga 30 cm. Żyje w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej i archipelagu malajskim.