Kłótliwy działka jest idea przekonać i przekonać publiczność dany temat obsługiwanego przez krytycznego rozumowania i dowodów. Jest szczególnie używany w piśmie, gdzie autor stara się udowodnić, obalić, obalić lub przekonać czytelnika o faktach lub pomysłach.
W rozmowach ustnych wątek argumentacyjny jest używany codziennie podczas okrągłych stołów, przemówień i debat. Na przykład mógłby zostać użyty przez polityka do obrony środków, które zaproponował dla swojego rządu.
Charakterystyka działki argumentacyjnej
Argumentacja jest uważana za centralną umiejętność rozumowania, polegającą na krytycznym myśleniu poprzez stwierdzenia poparte dowodami.
Dlatego fabuła argumentacyjna proponuje argument z początkiem i końcem. Ten argument należy wyraźnie określić.
Głównym celem fabuły jest przekonanie widza do rozważenia problemu, wygenerowania rozwiązań, uzasadnienia pomysłów i podjęcia logicznych decyzji.
Ogólnie rzecz biorąc, argumentacja i ekspozycja są używane razem. Ekspozycja polega na pokazywaniu idei i faktów bez przekonywania odbiorców, podczas gdy argumentacja opiera swoją argumentację na ujawnianiu idei i faktów, zwanych dowodami, w celu przekonywania.
Spisek argumentacyjny jest szeroko stosowany przez naukowców, filozofów, polityków, dziennikarzy i publicystów.
Argumentacja musi wspierać dwa punkty widzenia, które przedstawiają spór i sprzeciw. Każde stwierdzenie musi poprzeć tezę niepodważalnymi informacjami, definicjami i kontrastem pomysłów.
Zarówno tekst, jak i dyskurs argumentacyjny wymagają wcześniejszego zbadania, w którym autor uzyskuje, poprzez ocenę, eksperymenty lub interpretację, dowody, które pozwalają na ustalenie stanowiska w zwięzły sposób.
Struktura: tekst i mowa argumentacyjna
Początkowo autorka eksponuje wagę tematu społeczeństwa, eksponując ogólną charakterystykę tematu z neutralnym stanowiskiem. Następnie autor w jasny i zwięzły sposób przedstawia tezę lub argument.
Treść tekstu lub przemówienia koncentruje się na dowodach zdobytych przez autora. Generalnie pomysły są przedstawiane indywidualnie i są bezpośrednio związane z argumentacją.
W pierwszej części tekstu temat jest przedstawiony dogłębnie i stanowi podstawę wystąpienia. Fakty, pomysły lub dowody są wyjaśniane w określony sposób.
Argument ten jest następnie poparty akapitami uzupełniającymi. To uzupełnienie wątku argumentacyjnego wzmacnia punkt widzenia autora.
Tutaj autor musi zinterpretować uzyskane dowody. Treść pomocnicza jest uważana za najbardziej istotną z przemówienia, ponieważ uzasadnia powody, aby przekonać słuchaczy.
W spisku należy wziąć pod uwagę punkt widzenia, który jest sprzeczny z pierwotną ideą autora.
Informacje te są przedstawiane jako dowody rzeczowe, logiczne lub statystyczne. Następnie autor omawia, w jaki sposób dowody przedstawione przez opozycję są nieaktualne lub błędnie poinformowane.
Na koniec przemówienie i argumentacja kończą się wnioskiem. Oprócz ponownego sformułowania, autor krótko podsumowuje dowody i wyjaśnia, w jaki sposób informacje te potwierdzają wstępną tezę.
Ta sekcja syntetyzuje informacje z przemówienia lub tekstu dla publiczności i pozostawia ostatnie wrażenie. Dlatego wniosek charakteryzuje się natychmiastowością, skutecznością i logiką.
Z kolei zasugeruj dodatkowe pomysły badawcze, aby uzyskać dalsze dowody wzmacniające tezę.
Bibliografia
- Encyklopedia dwujęzyczna (2017). Gatunki dyskursywne i teksty tekstowe: fabuła argumentacyjna.
- Hyland, K. (2016). Gatunkowy opis eseju argumentacyjnego. Dziennik RELC, 21 (1), 66–78.
- Pracownia pisania OWL Purdue. (2017). Argumentacyjne eseje. Edukacja OWL.
- Pérez, M. and Vega, O. (2003). Techniki argumentacyjne. Wydania Universidad Católica de Chile, Santiago.
- Gleason, M. (1999). Rola dowodów w pisaniu argumentacyjnym. Reading & Writing Quarterly, 15 (1), 81–106.