JAKIE SĄ GŁÓWNE NARZĄDY LIMFATYCZNE? - BIOLOGIA - 2025

Do pierwotnych i centralne narządy limfoidalne są organy odpowiedzialne za tworzenie specjalistycznego mikrośrodowiska do wytwarzania komórek układu odpornościowego i krwi (hematopoezy), a w dojrzewaniu limfocytów, których nabycie specyficzne receptory, które umożliwiają im odpowiednie do antygen.

Podstawowymi narządami limfatycznymi są szpik kostny i grasica. Po wytworzeniu komórek w szpiku kostnym i zakończeniu procesu dojrzewania w samym szpiku lub w grasicy, są one gotowe do skierowania do wtórnych narządów limfatycznych.

Szpik kostny. Mysid. Hiszpańskie tłumaczenie i retusz układu: Basquetteur, za Wikimedia Commons

W ten sposób organizmy kręgowców rozwinęły wszechobecny i wyspecjalizowany system tkankowy i komórkowy, strategicznie rozmieszczony w całym organizmie, znany jako układ odpornościowy.

Klasyfikacja narządów wchodzących w skład tego systemu została ustalona zgodnie z ich funkcjami.

Szpik kostny

-Lokalizacja

Szpik kostny jest uważany za największy narząd w ciele, ponieważ jest rozprowadzany po całym ciele i znajduje się w kanale szpikowym kości długich i kości płaskich, zwłaszcza czaszki.

Przybliżona masa szpiku kostnego wynosi od 30 do 50 ml / kg masy ciała.

-Embriologia

We wczesnym okresie życia płodowego funkcję szpiku kostnego przejmuje najpierw worek zarodkowy, a następnie, aż do porodu, wątroba i śledziona.

Jednak śledziona i wątroba mogą pełnić tę funkcję po urodzeniu w stanach nagłych. Innymi słowy, w przypadku bardzo rozległych uszkodzeń szpiku kostnego lub w sytuacjach wymagających znacznego zwiększenia produkcji komórek.

-Histologia szpiku kostnego

W szpiku kostnym wyraźnie wyróżniono dwa przedziały: naczyniowy i krwiotwórczy.

Przedział naczyniowy

Ten przedział obejmuje tętnice i żyły, które zasilają rdzeń: tętnicę odżywczą, podłużną tętnicę centralną, tętnicę włośniczkową, zatoki żylne, podłużną żyłę centralną i żyłę odżywczą.

Zatoki żylne są najważniejszymi elementami układu naczyniowego, ponieważ ich funkcja ma zasadnicze znaczenie dla funkcji rdzenia.

Jego ściany są bardzo złożone konstrukcyjnie. Przez zatoki żylne komórki przechodzą z przedziału hematopoetycznego do przedziału naczyniowego.

Przedział hematopoetyczny

Znajduje się pomiędzy zatokami naczyniowymi i jest przez nie ograniczona, jest źródłem erytrocytów, płytek krwi, granulocytów, monocytów i limfocytów.

Jego zrąb składa się z adipocytów, fibroblastów i komórek prekursorowych.

-Funkcja szpiku kostnego

Narząd ten ma ogromne znaczenie, ponieważ jest odpowiedzialny za produkcję tworzących się elementów krwi (erytropoeza, trombopoeza, granulopoeza, monocytopoeza, limfopoeza).

Wszystkie komórki powstają z pluripotencjalnej komórki zwanej komórką macierzystą lub komórką macierzystą. Stamtąd powstają dwa typy komórek zwane wspólnym prekursorem szpiku i wspólnym prekursorem limfoidalnym.

Powszechny prekursor szpiku daje początek serii megakariocytów (płytki krwi), serii erytroidów (erytrocyty lub czerwone krwinki) i serii szpiku (monocyty / makrofagi, segmentowane neutrofile, segmentowane eozynofile, segmentowane bazofile i dendrytyczne komórki szpikowe).

Podczas gdy z powszechnego prekursora limfoidalnego powstają limfocyty T, limfocyty B / komórki plazmatyczne, limfocyty NK (komórki NK) i dendrytyczne komórki limfoidalne.

W procesach produkcji i różnicowania komórek prekursorowych, które dadzą początek każdej z serii komórek, interweniuje szereg substancji, które umożliwiają te działania.

Substancje te to: interleukiny (IL): 1, 3, 6, 7,11 oraz czynniki stymulujące tworzenie kolonii granulocytarnych i monocytarnych.

Inne funkcje

Z drugiej strony udowodniono, że szpik kostny spełnia podwójną funkcję w układzie limfatycznym. Pierwszym jest wytworzenie niedojrzałych limfocytów zwanych tymocytami.

Przyciągane przez chemokiny kierowane są w stronę grasicy, gdzie kończą dojrzewanie, a tym samym mogą odpowiadać za pierwotną odpowiedź immunologiczną na poziomie obwodowych tkanek limfoidalnych.

Drugim jest otrzymywanie recyrkulujących limfocytów, co czyni je ważnym środowiskiem dla wtórnej odpowiedzi immunologicznej.

Kolejną funkcją szpiku kostnego jest wypełnianie procesu dojrzewania limfocytów B, dzięki uwalnianiu czynników wzrostu i cytokin przez komórki obecne w zrębie.

Samoreaktywne limfocyty B są eliminowane przez apoptozę. Te, które przeżyją, są przenoszone przez krążenie do wtórnych narządów limfoidalnych, gdzie są aktywowane i wchodzą w kontakt z jakimś obcym antygenem.

Oszustwo

-Lokalizacja

Grasica jest narządem dwupłatkowym, zlokalizowanym w linii środkowej ciała, szczególnie w przednim śródpiersiu, powyżej serca.

-Embriologia

Mówiąc embriologicznie, pochodzi z trzeciego i czwartego worka gardłowego zarodka. W chwili narodzin narząd jest już w pełni rozwinięty i przechodzi przez całe życie postępującą inwolucję.

Jednak pomimo tego w bardzo zaawansowanych wiekach nadal wykrywa się pozostałości tkanki grasicy z funkcjonalnym nabłonkiem.

-Histologia grasicy

Oba płaty grasicy otoczone są torebką tkanki łącznej, która otacza miąższ w taki sposób, że tworzy przegrody (beleczki), które dzielą płaty na mniejsze segmenty zwane zrazikami.

Łatwo można rozpoznać dwa obszary: korową i rdzeniową.

Obszar korowy

Przedstawia naciekanie limfocytów i wysoce wyspecjalizowanych komórek nabłonka, zwanych komórkami pielęgniarskimi.

Te ostatnie pełnią funkcję promującą odnowę i dojrzewanie limfoblastów lub tymocytów i innych komórek grasicy.

Dalej w korze znajdują się nabłonkowe komórki dendrytyczne, które komunikują się ze sobą poprzez mostki międzykomórkowe, tworząc dużą luźną sieć, w której znajduje się duża liczba limfocytów.

Zarówno limfocyty, jak i komórki dendrytyczne eksprymują zakodowane w genach determinanty głównego systemu zgodności tkankowej na swoich powierzchniach, co umożliwia bliski kontakt między nimi.

W tym procesie komórki T zdolne do reagowania z własną tkanką są wykrywane w procesie zwanym selekcją negatywną. Limfocyty, które są oznaczone jako niepożądane, są eliminowane, podczas gdy inne przeżywają (tolerancja).

Makrofagi prawdopodobnie odpowiedzialne za fagocytozę i niszczenie niechcianych limfocytów znajdują się w obszarze graniczącym z obszarem rdzenia.

Obszar rdzenia

Jest to rzadki obszar w substancji międzykomórkowej, ale bogaty w komórki nabłonkowe połączone ze sobą desmosomami. Komórki te są odpowiedzialne za wydzielanie grupy aktywnych immunologicznie mediatorów chemicznych, zwanych hormonami grasicy.

Hormony grasicy to czynnik grasicy w surowicy, tymopoetyna i tymozyna. W tym obszarze znajdują się również ciałka Hassalla, struktury zbudowane z grupy hialinizowanych i przerośniętych komórek nabłonka.

Uważa się, że w tych miejscach następuje zniszczenie limfocytów grasicy zidentyfikowanych w korze. Cały narząd jest wzbogacony naczyniami krwionośnymi otoczonymi komórkami nabłonka.

Przestrzeń między komórkami nabłonka a naczyniami krwionośnymi nazywana jest przestrzenią okołonaczyniową. Komórki nabłonkowe otaczające naczynia służą jako bariera selektywna.

Zapobiegają one przedostawaniu się makrocząsteczek z krwi do gruczołu, ale umożliwiają przechodzenie do układu krążenia różnych typów limfocytów T (CD4 i CD8).

-Funkcja grasicy

Grasica jest ważnym narządem od pierwszych lat życia dla rozwoju skutecznej funkcji odpornościowej. Organ ten utrzymuje homeostazę poprzez kontrolę funkcji obronnych i stałej czujności.

Jest w stanie zdalnie sterować funkcjonowaniem wtórnych lub obwodowych tkanek narządów limfatycznych poprzez hormony grasicy. Działają poprzez kontrolowanie mitozy i niektórych funkcji komórek limfocytów w tych miejscach.

Grasica jest również odpowiedzialna za dojrzewanie tymocytów do dojrzałych limfocytów T. Kontroluje również na poziomie korowym wysoki wskaźnik mitozy, który występuje w tym miejscu.

Z drugiej strony grasica jest odpowiedzialna za wykrywanie limfocytów zdolnych do reagowania na własne antygeny w celu ich zniszczenia, zanim dostaną się do krążenia.

Krótko mówiąc, można powiedzieć, że grasica jest narządem immunoregulacyjnym.

Bibliografia

1. Matta N. Układ odpornościowy i genetyka: inne podejście do różnorodności przeciwciał. Acta biol. Colomb. 2011; 16 (3): 177 - 188
2. Vega G. Immunology dla lekarza pierwszego kontaktu Narządy limfoidalne. Rev Fac Med UNAM. 2009; 52 (5): 234-236
3. „Hematopoiesis”. Wikipedia, wolna encyklopedia. 3 października 2018, 21:08 UTC. 16 grudnia 2018, 02:54
4. Muñoz J, Rangel A, Cristancho M. (1988). Podstawy immunologii. Wydawca: Mérida Venezuela.
5. Roitt Ivan. (2000). Podstawy immunologii. 9. edycja. Wydawnictwo Medyczne Panamericana. Buenos Aires, Argentyna.
6. Abbas A. Lichtman A. i Pober J. (2007). „Immunologia komórkowa i molekularna”. 6th Ed Sanunders-Elsevier. Filadelfia, USA.