Tlenek rtęciowy (I), lub tlenek żelaza, którego wzór chemiczny jest przedstawiony jako Hg 2 O oznacza związek w fazie stałej, uważane za toksyczne i nietrwałe z chemicznego punktu widzenia staje się rtęć w postaci elementarnej i tlenku rtęć (II).
Istnieją tylko dwa związki chemiczne, które rtęć może tworzyć, gdy łączy się z tlenem, ponieważ metal ten ma tylko dwa stopnie utlenienia (Hg + i Hg 2+ ): tlenek rtęci (I) i tlenek rtęci (II). Tlenek rtęci (II) jest w stanie skupienia w stanie stałym, otrzymywany w dwóch stosunkowo stabilnych formach krystalicznych.
Ten związek jest również znany po prostu jako tlenek rtęci, więc tylko ten gatunek zostanie omówiony w dalszej części. Bardzo częstą reakcją zachodzącą z tą substancją jest to, że po podgrzaniu następuje jej rozkład, w wyniku czego powstaje rtęć i tlen w procesie endotermicznym.
Struktura chemiczna
W warunkach ciśnienia atmosferycznego gatunek ten występuje tylko w dwóch formach krystalicznych: jednej zwanej cynobrem i drugiej znanej jako montrodyt, który jest bardzo rzadko spotykany. Obie formy stają się tetragonalne powyżej 10 GPa ciśnienia.
Struktura cynobru oparta jest na prymitywnych komórkach heksagonalnych (hP6) o symetrii trygonalnej, których oś helikalna jest skierowana w lewo (P3 2 21); z drugiej strony, struktura montrodytu jest rombowa, oparta na prymitywnej siatce, która tworzy ślizgowe płaszczyzny prostopadłe do trzech osi (Pnma).
Z drugiej strony można wizualnie rozróżnić dwie formy tlenku rtęci, ponieważ jedna jest czerwona, a druga żółta. To rozróżnienie koloru wynika z wymiarów cząstki, ponieważ oba kształty mają taką samą strukturę.
Czerwona postać tlenku rtęci może być wytwarzana przez ogrzewanie metalicznej rtęci w obecności tlenu w temperaturze około 350 ° C lub przez pirolizę azotanu rtęci (II) (Hg (NO 3 ) 2 ).
Podobnie, aby wytworzyć żółtą postać tego tlenku, można zastosować wytrącanie jonu Hg 2+ w postaci wodnej zasadą.
Nieruchomości
- Ma temperaturę topnienia około 500 ° C (odpowiednik 773 K), powyżej której ulega rozkładowi, oraz masę molową lub masę cząsteczkową 216,59 g / mol.
- Jest w stanie skupienia w stanie stałym w różnych kolorach: pomarańczowym, czerwonym lub żółtym, w zależności od stopnia zdyspergowania.
- Jest to tlenek natury nieorganicznej, którego stosunek do tlenu wynosi 1: 1, co czyni go gatunkiem binarnym.
- Uważa się, że jest nierozpuszczalny w amoniaku, acetonie, eterze i alkoholu, a także w innych rozpuszczalnikach o charakterze organicznym.
- Jego rozpuszczalność w wodzie jest bardzo niska i wynosi około 0,0053 g / 100 ml w standardowej temperaturze (25 ° C) i rośnie wraz ze wzrostem temperatury.
- Uważa się, że jest rozpuszczalny w większości kwasów; jednak żółta postać wykazuje wyższą reaktywność i zdolność rozpuszczania.
- Kiedy tlenek rtęci jest wystawiony na działanie powietrza, rozkłada się, podczas gdy jego czerwona forma rozkłada się pod wpływem źródeł światła.
- Podgrzany do temperatury, w której ulega rozkładowi, uwalnia silnie toksyczne gazy rtęciowe.
- Tylko po podgrzaniu do 300-350 ° C rtęć może łączyć się z tlenem z zyskiem.
Aplikacje
Jest używany jako prekursor w otrzymywaniu rtęci elementarnej, ponieważ dość łatwo ulega procesom rozkładu; z kolei rozkładając się wytwarza tlen w postaci gazowej.
Podobnie, ten tlenek natury nieorganicznej jest stosowany jako standardowy środek do miareczkowania lub miareczkowania dla związków anionowych, ze względu na fakt, że powstaje związek, który wykazuje większą stabilność niż jego początkowa forma.
W tym sensie tlenek rtęci ulega rozpuszczeniu, gdy znajduje się w stężonych roztworach gatunków podstawowych, tworząc związki zwane hydroksokompleksami.
Związki te są kompleksami o strukturze M x (OH) y , gdzie M oznacza atom metalu, a indeksy dolne x i y przedstawiają liczbę znalezionych gatunków w cząsteczce. Są niezwykle przydatne w badaniach chemicznych.
Ponadto tlenek rtęci (II) może być stosowany w laboratoriach do produkcji różnych soli metalu; na przykład octan rtęci (II), który jest używany w procesach syntezy organicznej.
Związek ten, po zmieszaniu z grafitem, jest również używany jako materiał na elektrodę katodową w produkcji baterii rtęciowych oraz ogniw elektrycznych z tlenku rtęci i cynku.
Ryzyka
- Substancja ta, która w bardzo słaby sposób wykazuje podstawowe właściwości, jest bardzo użytecznym odczynnikiem do różnych zastosowań, takich jak wspomniane wcześniej, ale jednocześnie narażona na jej działanie stwarza poważne zagrożenie dla ludzi.
- Tlenek rtęci ma wysoką toksyczność, ponieważ może być wchłaniany przez drogi oddechowe, ponieważ w postaci aerozolu uwalnia drażniące gazy, a ponadto jest wyjątkowo toksyczny w przypadku spożycia lub wchłaniania przez skórę w kontakcie. bezpośrednio z tym.
- Ten związek powoduje podrażnienie oczu i może powodować uszkodzenie nerek, które później prowadzi do problemów z niewydolnością nerek.
- Kiedy jest w taki czy inny sposób konsumowany przez gatunki wodne, ta substancja chemiczna gromadzi się w nich i wpływa na organizm ludzi, którzy regularnie je konsumują.
- Ogrzewanie tlenku rtęci powoduje powstanie oparów rtęci, które oprócz gazowego tlenu mają wysoką toksyczność, zwiększając tym samym ryzyko łatwopalności; to znaczy wywoływać pożary i poprawiać w nich spalanie.
- Ten nieorganiczny tlenek ma silne właściwości utleniające, w wyniku czego wywołuje gwałtowne reakcje w kontakcie z czynnikami redukującymi i niektórymi substancjami chemicznymi, takimi jak chlorek siarki (Cl 2 S 2 ), nadtlenek wodoru (H 2 O 2 ), chlor i magnez (tylko po podgrzaniu).
Bibliografia
- Wikipedia. (sf). Tlenek rtęci (II). Odzyskany z en.wikipedia.org
- Chang, R. (2007). Chemia, wydanie dziewiąte. Meksyk: McGraw-Hill.
- Britannica, E. (nd). Rtęć. Pobrane z britannica.com
- PubChem. (sf). Tlenek rtęci. Odzyskany z pubchem.ncbi.nlm.nih.gov
- Dirkse, TP (2016). Miedź, srebro, złoto i cynk, kadm, tlenki i wodorotlenki rtęci. Uzyskane z books.google.co.ve