NAUKI PRAWNE: HISTORIA, SYSTEMY, POJĘCIA, METODOLOGIA - ARTE - 2025

Nauk prawnych lub nauka prawa odnosi się do dyscypliny, która odnosi się do prawa, jego interpretacja i systematyzacja dać aplikację godziwej. Podkreśla wszystkie prawa, które można uchwalić za pomocą ustawodawstwa. Kiedy ustawa zostaje ogłoszona, staje się elementem, którego zastosowanie jest realne w systemie prawa.

Duża część teoretycznej wiedzy o prawie jest związana z nauką, która ustanawia zasady wywodzące się z filozofii i prawa naturalnego. Z drugiej strony nauka prawnicza jest nauką społeczną, ponieważ prawo jest klasyfikowane jako produkt powstały ze społecznego, a nie naturalnie.

Nauka prawnicza kładzie nacisk na prawo, aby zapewnić uczciwe zastosowanie
Zdjęcie succo z Pixabay

Termin „nauka prawnicza” jest często obarczony pewnymi niejasnościami w dziedzinie prawa. Może się różnić w zależności od tego, jak jest używany w określonych okolicznościach. W niektórych przypadkach jest używany w odniesieniu do procesu studiowania prawa lub jego wyniku. Można go również użyć do omówienia dowolnej dyscypliny, której przedmiotem badań jest prawo, lub dowolnego podejścia, które można zakwalifikować jako „naukę”.

Nauka prawnicza potrafi ocenić prawo i określić jego działanie na podstawie zjawisk społecznych, które powstają po jego zastosowaniu. Zastosowanie nauki w dziedzinie prawa sugeruje identyfikację prawdziwych aspektów związanych z badaniem tego, co jest uważane za sprawiedliwe.

Geneza i historia nauk prawnych

Podeszły wiek

Początki nauk prawnych nie mogą co do zasady wiązać się z podejściem naukowym. Część współczesnych systemów prawnych wywodzi się z rzymskiej techniki prawnej. Stąd wywodzą się systemy takie jak romańsko-francuski.

Prawo rzymskie odnosi się do systemu prawnego w czasach starożytnego Rzymu i jest dziś szeroko stosowane jako część prawa kontynentalnego oraz w różnych kodeksach cywilnych na świecie.

Jednym z najważniejszych elementów prawa jest kompilacja cesarza Justyniana I. To kompendium zatytułowane Corpus Juris Civilis pochodzi z okresu renesansu i przetrwało do dziś. Stał się w historii najbardziej wpływowym tekstem w odniesieniu do nauki o prawie.

Od średniowiecza

W średniowieczu wszelkie postępy w prawie pozostawały w cieniu norm religijnych, z którymi należało wiązać element prawny. Dopiero w XII wieku zaczęto przywracać prawo rzymskie, które później zaczęło pojawiać się jako usystematyzowany aspekt, zwłaszcza na ówczesnych włoskich uniwersytetach.

W okresie Oświecenia zasady prawne starożytności, takie jak równość, słuszność i sprawiedliwość, otrzymały nowe formy. Wzmocniono również materiał konstytucjonalizmu, co ustąpiło miejsca deklaracjom praw konstytucyjnych, a nawet samej deklaracji praw człowieka.

Niektóre formy państwa, takie jak socjalizm, wywarły wpływ na dziedzinę nauk prawnych, jako że kwestia dominacji klasowej znalazła odzwierciedlenie w prawach politycznych.

Przedmiot badań

Chociaż prawa nie można uznać za naukę ścisłą, nauka prawa może generować rodzaj obiektywnej i prawdziwej wiedzy. Połączenie perspektyw filozoficznych i naukowych w odniesieniu do prawa daje możliwość przewidzenia drogi do tego, co sprawiedliwe i obiektywne.

W rzeczywistości dynamika nauk prawnych również podlega pewnej względności, ponieważ nie ma w prawie dokładnej formuły, która mogłaby działać uniwersalnie.

Dynamika prawa spółek zmienia się, ponieważ różnią się w zależności od obszaru. Z tego powodu nie jest możliwe zastosowanie jednej formuły i uzyskanie takich samych wyników w żadnej części świata, ponieważ nauka o prawie jest szczególna w każdej dziedzinie.

Prawa i regulacje nie są jednakowe w dwóch zupełnie różnych krajach, czy to ze względu na czynniki społeczne, polityczne czy kulturowe.

Polecane systemy prawne

Z rzymskiej techniki prawnej wywodzi się system rzymsko-francuski i anglosaski.

Romańsko-francuski system prawny lub prawo kontynentalne

Wywodzi się z systemu, który wywodzi się z Europy kontynentalnej i ma korzenie w prawie rzymskim, niemieckim i kanonicznym. Zwykle ten typ systemu prawnego jest najczęściej stosowany przez kraje europejskie, a następnie przez te, które zostały przez nie skolonizowane.

Jedną z fundamentalnych cech tego systemu jest to, że obraca się on wokół prawa jako głównego źródła i ma znaczenie, które wykracza poza orzecznictwo.

Zasady prawa kontynentalnego są określone w kodeksach. Kodeksy prawne zawierają usystematyzowany zestaw artykułów, które są między nimi powiązane. Wyjaśniają one funkcjonowanie mechanizmów prawnych, a także zasady, prawa i korzyści związane z prawem.

Prawo kontynentalne jest w większości inspirowane prawem rzymskim i jako bardzo ważne odniesienie wykorzystuje szczególne dzieło cesarza Justyniana I.

Wpływ na to miał również kanon religijny w średniowieczu. Priorytetowo traktuje władzę ustawodawczą i wykonawczą oraz reguły, które mogą z nich wynikać. Z drugiej strony, obszar orzecznictwa ogranicza się do analizy i interpretacji obowiązujących przepisów.

Pochodzenie określenia „prawo kontynentalne” wywodzi się z geograficznego oddzielenia Wielkiej Brytanii od kontynentu europejskiego. W ten sposób na terytorium Wielkiej Brytanii powstał kolejny system znany jako „prawo zwyczajowe”.

Anglosaski system prawny lub

Jest to system prawny wywodzący się z Anglii i stosowany w większości krajów o silnych wpływach anglosaskich. W ramach tego systemu wszystkie orzeczenia sądowe opierają się na sądach, w przeciwieństwie do prawa kontynentalnego, gdzie głównym punktem odniesienia jest kodeks cywilny lub prawo.

Ten rodzaj stosowania prawa jest powiązany z orzecznictwem. Jego pochodzenie wywodzi się ze średniowiecza na Dworze Królewskim, znajdującym się w Westminsterze pod Londynem, który wywarł wpływ na prawie cały kraj.

Inne elementy składające się na prawo w ramach Common Law to: ustawodawstwo, które może obejmować ustawy parlamentarne, prawa lokalne lub regionalne, rozporządzenia, rozporządzenia gminne lub rozporządzenia typu ministerialnego. Jest również powiązany ze zwyczajami, takimi jak prawo handlowe, a wreszcie z prawem zwyczajowym związane są odniesienia do pewnych autorytetów, takich jak doktryna.

Metodologia nauk prawnych

W tym zakresie metodologia ma na celu zbadanie metod nauk prawnych, które można zastosować do prawa w ujęciu celowym i aksjologicznym. W tym celu istnieje kilka ogólnych metod stosowanych w prawie, niektóre z nich to:

Metoda naukowa

Ma to szczególne znaczenie, ponieważ pozwala na ustalenie punktów spotkań ze wszystkich istniejących metod. Jako podstawowa metoda nauki ma na celu przeprowadzenie systematycznego, opartego na rozumu procesu uzyskiwania prawdy naukowej. Odpowiada za generowanie hipotez, a następnie przeprowadzanie ich weryfikacji.

Intuicyjna metoda

Charakteryzuje się tym, że jest pierwszą obserwacją. Przedmiot badań jest uchwycony z intuicyjnej perspektywy, która następnie wykorzysta naukowe metody do jego weryfikacji, tak aby można było tworzyć hipotezy lub teorie.

Metoda dyskursywna

Ma zastosowanie, gdy przedmiot badania jest złożony lub nie ma natychmiastowych odpowiedzi. Polega ona na pośrednim zakryciu przedmiotu poprzez kontemplację z różnych punktów widzenia, odkrywaniu jego możliwych warstw krok po kroku, a następnie związaniu go z koncepcją. Większość technik w tej metodzie wykorzystuje analizę źródeł wtórnych.

Metoda dedukcyjna

Skorzystaj z wiedzy lub ogólnych zasad, aby wyciągnąć wnioski. W dziedzinie prawa ogólne normy prawne są zwykle stosowane w określonych przypadkach.

Metoda indukcyjna

Odpowiada za rozważenie różnych konkretnych zjawisk w celu wyciągnięcia wniosków. Przestudiuj różne przypadki lub konkretne cele, które pozwolą ci ustalić ogólny wniosek. Można ją uzupełnić metodą dedukcyjną.

Pojęcia związane z naukami prawniczymi

Filozofia prawa

Jest to gałąź filozofii zajmująca się badaniem natury prawa. Opiera się na ludzkich wartościach, zwyczajach, postawach i wspólnotach politycznych. Skupia się również na analizie relacji, jakie mogą istnieć między prawem a innymi zbiorami norm, takich jak moralność czy etyka.

Prawo pozytywne

Odnosi się do zobowiązania przysługującego osobie, która ma do tego prawo. Obowiązki te mogą być prawne lub moralne. Prawo pozytywne odnosi się do czynności, które muszą być wykonywane zgodnie z prawem. To rodzi się z konsensusu człowieka i jest przyznawane przez państwo i społeczeństwo.

Prawoznawstwo

W systemie prawnym prawa zwyczajowego decyzje są podejmowane w korespondencji z orzecznictwem
Zdjęcie David Mark z Pixabay

Jest szeroko związana z nauką prawa, często postrzegana jako ta sama rzecz. Z filozoficznego punktu widzenia odnosi się do badania sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Jednak w szerszym znaczeniu orzecznictwo zajmuje się wykładnią prawa w celu rozważnego stosowania, stosownie do danej sytuacji. Wśród innych definicji jest również znany jako zbiór zasad prawa, które są przestrzegane w każdym kraju w określony sposób.

Bibliografia

1. Ochoa J. Historia nauki prawa. Ilustrowany. Odzyskany z illustrated.com
2. Foldvary F. Prawa pozytywne. Encyklopedia globalnej sprawiedliwości. Odzyskany z link.springer.com
3. Prawoznawstwo. Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskany z en.wikipedia.org
4. Prawo cywilne. Wikipedia, wolna encyklopedia. Odzyskany z en.wikipedia.org
5. Núñez A (2013) Pięć modeli nauk prawnych. Odzyskany z journals.openedition.org
6. Leiter B, Sevel M. (2017) Filozofia prawa. Encyclopædia Britannica, inc. Odzyskany z britannica.com
7. Blunden A (2003) Wprowadzenie do nauki o słuszności. Ogólne definicje i podziały. Odzyskany z marxists.org
8. Co to jest „Common Law”. Tłumaczenie prawnicze. Odzyskany z legaltranslation.es
9. Glendon M, Roland A (2018). Prawo zwyczajowe. Encyclopædia Britannica, inc. Odzyskany z britannica.com