KRYZYS NIEOBECNOŚCI: CHARAKTERYSTYKA, KLASYFIKACJA, LECZENIE - NEUROPSYCHOLOGIA - 2025

Te napady nieświadomości to epizod, w którym dziecko traci przytomność, wypada gapić się, jakby patrząc na horyzont i nie reaguje na jakikolwiek bodziec. Te epizody trwają około 10 sekund i nagle się rozpoczynają i kończą.

Ten rodzaj kryzysu nie występuje zbyt często, cierpi na niego od 2% do 8% osób z padaczką, zwłaszcza u dzieci, choć może również wystąpić u dorosłych. Przyczyna tego rodzaju kryzysu nie jest jeszcze znana, chociaż wydaje się, że komponent genetyczny odgrywa ważną rolę w rozwoju tej choroby.

Rokowanie jest dość korzystne, w 65% przypadków napady dobrze reagują na leczenie i ustępują w okresie dojrzewania, nie pozostawiając następstw neuropsychologicznych.

Charakterystyka napadów nieświadomości

Kryzysy nieobecności, wcześniej znane jako petit mal, to epizody, w których dziecko traci przytomność, nie reaguje na bodźce i pozostawia stracony wzrok, jakby nie mógł widzieć.

Na przykład nie zdają sobie sprawy, że ktoś do nich mówi i nie odpowiadają, może się to zdarzyć nawet podczas rozmowy i nagle przestają mówić. Kiedy kryzys się kończy, osoba zwykle nie pamięta, że ​​coś się wydarzyło i nadal robi to samo, co wcześniej.

Epizody trwają zwykle około 10 sekund i kończą się nagle, gdy dziecko „budzi się”. Ataki są dość częste i mogą wystąpić od 1 do 50 razy dziennie, zwłaszcza jeśli dziecko wykonuje jakieś ćwiczenia.

Osoby z napadami nieświadomości zwykle nie mają również napadów z napadami toniczno-klonicznymi (powszechnie znanymi jako napady padaczkowe), chociaż mogły cierpieć na nie wcześniej lub cierpieć na nie po wystąpieniu padaczki nieświadomości.

Klasyfikacja

Istnieją dwa rodzaje napadów nieświadomości:

Prosty kryzys nieobecności

Kryzysy te charakteryzują się tym, że osoba pozostaje nieruchoma, nie reagując na żaden bodziec przez około 10 sekund.

Te kryzysy są tak gwałtowne, że często osoba nie zdaje sobie sprawy z ich wystąpienia i można je pomylić z chwilowym brakiem uwagi.

Złożony kryzys nieobecności

Złożone napady nieświadomości różnią się od poprzednich tym, że są dłuższe, trwają około 20 sekund, a osoba nie stoi nieruchomo, może wykonywać ruchy lub gesty, takie jak wielokrotne mruganie, poruszanie ustami tak, jakby żuły lub poruszały ręce.

Objawy mogą być tak łagodne, że osoba może chorować przez lata, nie zdając sobie z tego sprawy. U dzieci jest to często mylone z deficytem uwagi, a pierwszą oznaką, że coś jest nie tak, jest zwykle to, że mają zaległości w szkole.

Od 2% do 8% populacji z padaczką cierpi na tego typu napady. Napady nieświadomości zwykle rozpoczynają się między 4 a 8 rokiem życia u dzieci, które nie mają żadnych chorób neurologicznych i mają normalny poziom inteligencji. Może również wystąpić u nastolatków i młodych dorosłych, ale jest znacznie mniej powszechny.

Wszystkie epilepsje występują z powodu nieprawidłowej aktywności mózgu pacjenta.

Chociaż dokładna przyczyna tej nieprawidłowej aktywności nie jest znana, wiadomo, że komponent genetyczny jest dość ważny, ponieważ 1/3 krewnych dzieci z napadami nieświadomości również cierpiała na tego typu nieobecność i stwierdzono, że 10% rodzeństwa tych dzieci również zapada na tę chorobę.

Pacjenci wykazują nieprawidłową aktywność w EEG z wyładowaniem fali szczytowej od 1,5 do 4 Hz (cykli na sekundę) w obu półkulach mózgu. W przypadku innych technik neuroobrazowania, takich jak tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, nie widać żadnych nieprawidłowości w mózgu.

Leczenie

Obecnie nie ma lekarstwa na kryzysy, ale istnieje możliwość ich kontrolowania. Pacjentom zwykle przepisuje się etosuksymid (nazwa handlowa: Zarontin), kwas walproinowy (nazwa handlowa: Depakote) lub lamotrygina (nazwa handlowa: Lamictal).

Kwas walproinowy ma tę zaletę, że służy również do leczenia napadów toniczno-klonicznych, dlatego jest szczególnie wskazany u pacjentów z tymi dwoma typami napadów.

Jeśli napady nieświadomości są ciężkie i nie można ich opanować jednym lekiem, zwykle podaje się dwa z nich, zwykle etosuksymid i kwas walproinowy.

Obecnie trwają badania kliniczne mające na celu sprawdzenie skuteczności innych leków w leczeniu napadów nieświadomości. Badane leki to między innymi lewitaracetam (nazwa handlowa: Keppra), topiramat (nazwa handlowa: Topamax) i zonisamid (nazwa handlowa: Zonegram).

Prognoza

Napady nieświadomości nie muszą pozostawiać konsekwencji poznawczych, chociaż dzieci z tego typu padaczką często pozostają w tyle w szkole i mają problemy społeczne wynikające z napadów.

Rokowanie u dzieci z napadami nieświadomości jest dość korzystne, 65% pacjentów z tego typu padaczką dobrze reaguje na leczenie, a napady zwykle ustępują w okresie dojrzewania. Chociaż w niektórych przypadkach napady mogą trwać do dorosłości.

Diagnoza napadów nieświadomości

Napady nieświadomości są trudne do zidentyfikowania, zwłaszcza te proste, dlatego ludzie często cierpią na tę chorobę przez lata, zanim zostanie zdiagnozowana.

U dzieci opóźnienie w nauce w stosunku do rówieśników jest zwykle pierwszym wskaźnikiem, chociaż należy wykluczyć inne problemy, ponieważ objaw ten może wystąpić w wielu chorobach i zaburzeniach.

U dorosłych jest to bardzo trudne do zrealizowania, osoba ta zazwyczaj myśli, że ma problemy z uwagą lub marzy na jawie. Złożone napady nieobecności są łatwiejsze do zidentyfikowania, ponieważ występują niektóre z poniższych:

• Powtarzające się mrugnięcia.
• Nawilżanie ust
• Poruszaj ustami, jakbyś żuł.
• Pstrykanie palcami.
• Przesuń ręce.

Gdy osoba lub jej rodzice (w przypadku dzieci) zorientują się, że pojawił się problem, ważne jest, aby zgłosili się do lekarza. Zazwyczaj lekarz podejrzewa różne zaburzenia neurologiczne i wykonuje elektroencefalografię (EEG) w celu obserwacji aktywności mózgu.

EEG to bezbolesny test polegający na umieszczeniu na skórze głowy elektrod, które rejestrują aktywność elektryczną neuronów. Osoby z padaczką mają typowy wzorzec aktywacji, zwany pikofalą, który można zobaczyć w tym teście.

Innym testem, nieco bardziej podstawowym, w celu sprawdzenia, czy dana osoba ma epilepsję z napadami nieświadomości, ma wywołać napad. Zwykle polega to na poproszeniu o szybkie oddychanie, tak jakbyś ćwiczył, ponieważ w takich warunkach prawdopodobieństwo napadów jest większe.

Ten test nie mógłby wykluczyć epilepsji, ponieważ napad może nie wystąpić w tym czasie, ale osoba cierpi na epilepsję.

Jeśli zauważysz te objawy u siebie lub kogoś bliskiego, bardzo ważne jest, aby udać się do lekarza w celu zdiagnozowania tej lub innych zaburzeń.

Jak odróżnić padaczkę od napadu związanego z brakiem marzeń na jawie

Jeżeli zauważyłeś w sobie lub w kimś bliskim wspomniane znaki, ale nie wiesz, czy to kryzys nieobecności, czy po prostu marzysz o tym na jawie, to polecam zapoznać się z poniższą tabelą, w której wyeksponowano główne różnice między tymi dwoma typami odcinków.

Bibliografia

1. Holmes, GL i Fisher, RS (wrzesień 2013). Padaczka nieobecna u dzieci. Otrzymane z Epilepsy Foundation.
2. Sirven, JI i Shafer, PO (marzec 2014). Napady nieświadomości. Otrzymane z Epilepsy Foundation.