ADRENALINA: FUNKCJE, MECHANIZM DZIAŁANIA, PRODUKCJA - NEUROPSYCHOLOGIA - 2025

Adrenalina jest uważany za aktywację hormonu i jest związany z intensywnym sytuacjach, w których wysokie emocje doświadczonych. Jest to jednak o wiele więcej, ponieważ nie jest to substancja, która ogranicza się do wywołania uczucia euforii.

Adrenalina to hormon w organizmie człowieka, ale z kolei jest również neuroprzekaźnikiem. Oznacza to, że jest to substancja chemiczna pełniąca funkcje zarówno w mózgu (neuroprzekaźnik), jak iw pozostałej części organizmu (hormon).

Struktura adrenaliny

Pod względem chemicznym substancja ta należy do grupy monoamin, neuroprzekaźników, które są uwalniane do krwiobiegu i są syntetyzowane z tyrozyny.

Epinefryna jest wytwarzana w rdzeniu nadnerczy, strukturze znajdującej się tuż nad nerkami. Pamiętaj, że adrenalina nie jest konieczna do zachowania życia, więc możesz bez niej żyć.

W normalnych warunkach ich obecność we krwi organizmu jest praktycznie nieistotna, co nie znaczy, że funkcje tych substancji nie są bardzo ważne dla funkcjonowania organizmu.

W rzeczywistości adrenalina jest głównym hormonem, który pozwala nam przeprowadzić reakcję walki lub ucieczki, więc bez niej nasze zachowanie znacznie by się różniło. Dlatego uważa się, że adrenalina nie jest substancją niezbędną do utrzymania życia, ale jest niezbędna do przetrwania.

Innymi słowy, bez adrenaliny nie umarlibyśmy, ale mielibyśmy większe możliwości ulegania pewnym zagrożeniom i trudniej byłoby nam przetrwać w sytuacjach zagrożenia.

Jak powstaje adrenalina?

Cząsteczka acetylocholiny w 3D. Źródło: Jynto

Epinefryna jest przechowywana w rdzeniu nadnerczy w postaci granulek. W normalnych warunkach uwolnienie tego hormonu jest praktycznie niezauważalne, więc nie jest on uwalniany do krwiobiegu i jest magazynowany w rdzeniu nadnerczy.

Aby zostać wydzielonym, czyli opuścić rdzeń nadnerczy i dostać się do krwi, wymaga działania innej substancji - acetylocholiny.

Acetylocholina to neuroprzekaźnik znajdujący się w mózgu, który dostając się do krwiobiegu, umożliwia uwolnienie adrenaliny. To uwalnianie następuje, ponieważ acetylocholina otwiera kanały wapniowe, pobudza nadnercza i umożliwia ucieczkę adrenaliny.

Kiedy wyzwalamy adrenalinę?

Struktura chemiczna adrenaliny. Źródło: NEUROtiker

W normalnych warunkach organizm nie wydziela adrenaliny. Aby to zrobić, wymaga obecności acetylocholiny we krwi. Co decyduje o tym, że acetylocholina motywuje do uwalniania adrenaliny?

Aby adrenalina miała dostęp do krwi i spełniała swoje funkcje, mózg musi wcześniej dostrzec bodziec pobudzający. Oznacza to, że wyzwalamy adrenalinę tylko wtedy, gdy dostrzegamy sytuację wymagającą niezwykle szybkiej i skutecznej reakcji.

Jeśli mózg nie odbierze takiego bodźca, acetylocholina nie zostanie uwolniona i nie wydostanie adrenaliny. Zatem adrenalina jest hormonem, który pozwala nam wykonywać szybkie działania zwane reakcjami walka / ucieczka.

Na przykład, jeśli spokojnie idziesz ulicą, ale nagle zobaczysz psa, który zaraz cię zaatakuje, twoje ciało automatycznie zareaguje wysokim wyzwoleniem adrenaliny.

Ta sama zasada ma miejsce w przypadku „zajęć wyzwalających adrenalinę”, takich jak uprawianie sportów ekstremalnych lub wchodzenie na atrakcje, takie jak kolejka górska.

Mechanizm działania adrenaliny

Receptor adrenaliny β2, stymuluje komórki do zwiększenia produkcji i wykorzystania energii. Źródło: „Molecule of the Month: Adrenergic Receptors”. Bank danych RCSB Protein

Kiedy adrenalina jest uwalniana do krwi, rozprzestrzenia się po większości tkanek organizmu. Kiedy dociera do różnych regionów ciała, znajduje szereg receptorów, z którymi się wiąże.

W rzeczywistości, aby adrenalina działała i spełniała swoje funkcje, musi „spotykać się” z tego typu receptorami. W przeciwnym razie adrenalina krążyłaby po krwiobiegu, ale nie byłaby w stanie pełnić żadnej funkcji i byłaby bezużyteczna.

Receptory adrenaliny są znane jako receptory adrenergiczne i istnieją różne typy. Ogólnie receptory alfa-adrenergiczne można odróżnić od receptorów beta-adrenergicznych.

Kiedy adrenalina przyłącza się do receptorów alfa-adrenergicznych (rozmieszczonych w różnych rejonach ciała), wywołuje takie działania, jak zwężenie naczyń krwionośnych skóry i nerek, skurcz torebki śledziony, mięśniówki macicy i rozszerzacza tęczówki lub rozkurcz jelit.

Wręcz przeciwnie, sprzężona z receptorami beta, działa rozszerzająco na naczynia krwionośne mięśni szkieletowych, przyspieszenie kardio, zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego czy rozluźnienie oskrzeli i jelit.

Jakie funkcje pełni adrenalina?

Mechanizm receptorów alfa i beta adrenergicznych. Źródło: Sven Jähnichen. Częściowo przetłumaczone przez Mikael Häggström

Adrenalina to hormon pobudzający, który bardzo silnie aktywuje organizm. Biologiczną funkcją tego hormonu jest przygotowanie organizmu do reakcji na atak / ucieczkę.

Jeśli spojrzymy na komentowany wpływ na mechanizm działania tej substancji, to adrenalina wprowadza w organizmie wszystkie niezbędne zmiany, aby zmaksymalizować skuteczność natychmiastowej reakcji.

Możemy określić następujące efekty działania adrenaliny:

Rozszerz źrenice

Kiedy adrenalina przyczepia się do receptorów alfa, rozszerzacz tęczówki kurczy się.

Fakt ten staje się większym rozszerzeniem źrenicy, przez co do receptorów oka wpada więcej światła, wzrasta zdolność widzenia i stajemy się bardziej świadomi tego, co dzieje się wokół nas.

W sytuacjach awaryjnych i zagrożonych to zwiększone rozszerzenie źrenic jest kluczem do większej czujności i maksymalizacji skuteczności reakcji walki / ucieczki.

Rozszerza naczynia krwionośne

Widzieliśmy również, że kiedy adrenalina wiąże się z receptorami beta, naczynia krwionośne rozszerzają się automatycznie. W szczególności adrenalina rozszerza naczynia krwionośne ważnych narządów i ściska naczynia krwionośne w zewnętrznej warstwie skóry.

To podwójne działanie odbywa się za pośrednictwem dwóch typów receptorów. Podczas gdy receptory alfa powodują skurcz naczyń w skórze, receptory beta rozszerzają naczynia krwionośne w najbardziej wewnętrznych częściach ciała.

Pozwala to na nadmierną ochronę najważniejszych narządów organizmu oraz obniżenie ciśnienia krwi w okolicach skóry, gdyż w groźnej sytuacji mogą pęknąć i spowodować krwawienie.

Mobilizuje glikogen

Inną z głównych funkcji adrenaliny jest mobilizacja glikogenu. Glikogen to energia, którą zgromadziliśmy w mięśniach i innych częściach ciała. W ten sposób adrenalina przekształca glikogen w glukozę gotową do spalenia, aby zwiększyć poziom energii organizmu.

W sytuacjach awaryjnych najważniejsze jest, aby mieć więcej energii, tym lepiej, więc adrenalina stymuluje rezerwy, aby organizm mógł mieć całą zgromadzoną energię.

Zwiększ tętno

Kiedy musimy wykonywać szybkie, intensywne i efektywne działania, potrzebujemy krwi, która z dużą prędkością krąży w organizmie.

Adrenalina wiąże się z receptorami beta, zwiększając tętno, pompując więcej krwi, lepiej odżywiając mięśnie tlenem i umożliwiając im większy wysiłek.

Hamuje pracę jelit

Jelita zużywają duże ilości energii do przeprowadzenia niezbędnych procesów trawienia i odżywiania. W sytuacjach awaryjnych to działanie nie jest niezbędne, więc adrenalina je hamuje, aby nie marnować energii i zarezerwować ją na atak lub ucieczkę.

Dzięki temu działaniu adrenalina skupia całą energię w mięśniach, które są organami, które będą musiały działać, a nie do odkładania się w innych regionach.

Wzmożone działanie układu oddechowego

Wreszcie, w sytuacjach awaryjnych potrzebujemy również większych ilości tlenu. Im więcej tlenu dostanie się do organizmu, tym lepsza będzie praca krwi i silniejsze będą mięśnie.

Z tego powodu adrenalina zwiększa układ oddechowy i motywuje do obfitszych i szybszych wentylacji.

Medyczne zastosowania adrenaliny

Adrenalina powoduje aktywację organizmu, aby zapewnić skuteczniejszą odpowiedź. Pomimo tego, że są osoby, które odczuwają większą lub mniejszą satysfakcję z działania adrenaliny, biologicznym celem tego hormonu nie jest dostarczanie przyjemności.

Ponadto adrenalinę stosowano w leczeniu wielu schorzeń, w tym zatrzymania krążenia i oddechu, anafilaksji i powierzchownych krwawień.

Epinefryna w zastosowaniu medycznym znana jest zarówno pod nazwą samej adrenaliny, jak i pod nazwą epinefryny. Obie nomenklatury odnoszą się do tej samej substancji chemicznej, adrenaliny.

Zawał serca

Epinefryna jest stosowana jako lek w leczeniu zatrzymania krążenia i innych schorzeń, takich jak arytmie. Użyteczność tej substancji polega na tym, że gdy adrenalina dostanie się do krwiobiegu, tętno wzrasta, przyłączając się do receptorów beta.

W przypadku schorzeń spowodowanych zmniejszonym lub brakiem rzutu serca, adrenalina może ją zwiększać i regulować prawidłowe funkcjonowanie serca.

Anafilaksja

Anafilaksja to uogólniona reakcja immunologiczna organizmu, która powoduje wstrząs anafilaktyczny i naraża życie jednostki na bezpośrednie zagrożenie. Ponieważ adrenalina działa rozszerzająco na drogi oddechowe, dziś stała się lekiem z wyboru w leczeniu tej choroby.

Jest również stosowany w leczeniu posocznicy (przytłaczającej i zagrażającej życiu ogólnoustrojowej odpowiedzi na infekcję) oraz w leczeniu alergii na białka.

Zapalenie krtani

Zapalenie krtani to choroba układu oddechowego, zwykle wywoływana przez ostrą infekcję wirusową górnych dróg oddechowych.

Adrenalina poprawia i usprawnia układ oddechowy, dlatego substancja ta od wielu lat stosowana jest w leczeniu zapalenia krtani.

Znieczulenie miejscowe

Epinefryna jest dodawana do wielu wstrzykiwanych miejscowych środków znieczulających, takich jak bupiwakaina i lidokaina. Powodem, dla którego adrenalina jest używana w procesach znieczulenia, jest jej siła zwężania naczyń.

Gdy adrenalina dostanie się do krwi, naczynia krwionośne zwężają się, co pozwala opóźnić wchłanianie środka znieczulającego, a tym samym przedłużyć jego działanie na organizm.

Adrenalina i stres

Adrenalina, wraz z kortyzolem, jest głównym hormonem stresu. Działanie adrenaliny w organizmie to tylko aktywacja; Kiedy ta substancja znajduje się we krwi, organizm uzyskuje znacznie wyższy niż normalny stan aktywacji.

Dlatego jednym z głównych czynników wyjaśniających stres jest obecność adrenaliny w organizmie. Kiedy jesteśmy zestresowani, adrenalina jest uwalniana nie tylko w sytuacji awaryjnej, ale jest uwalniana w większych niż normalnie ilościach w sposób ciągły.

Fakt ten powoduje, że ciało osoby zestresowanej jest bardziej aktywne niż zwykle trwale, a niepokój związany z chwilami zagrożenia przedłuża się w sytuacjach, które powinny być spokojniejsze.

Stres powoduje zatem większe wydzielanie adrenaliny, która jest odpowiedzialna za wywołanie znacznej części objawów tej choroby.

Bibliografia

1. Aldrich, TB Wstępny raport o czynnej zasadzie nadnerczy. Am. J. Physiol., Tom 5, str. 457, 1901.
2. Emery, FE i WJ Atwell. Przerost nadnerczy po podaniu ekstraktu z przysadki mózgowej. Anat. Rec, tom 58, nr 1, grudzień 1933.
3. Reiss, M., J. Balint i V. Aronson. Kompensacyjny przerost nadnerczy i standaryzacja hormonu kory nadnerczy u szczurów. Endokrinol., Vol. 18, s. 26, 1936.
4. Rogoff, JM i GN Stewart. Wpływ ekstraktów nadnerczy na okres przeżycia psów po adrenalektomii. Science, tom 66, str. 327, 1927.
5. Hartman, FA i GW Thorn. Wpływ kortyny na astenię. Proc. Soc. Exper. Biol. And Med., Vol. 29, str. 49, 1931.